شکست یک نمایش کمدی

بهروز رسایلی

انتشار یک خبر نسنجیده در پرسپولیس، مدیران این باشگاه را در معرض تندترین انتقادات ممکن قرار داد. در شرایطی که مدیران پرسپولیس در دعوا با تلویزیون دست بالا را داشتند، اقدام آنها در زمینه دعوت صوری از برانکو ایوانکوویچ و گابریل کالدرون برای حضور در جشن قهرمانی لیگ نوزدهم، موجی از نقدهای تند و گزنده را به‌دنبال آورد. چند نکته در این مورد بخوانید.

 1- چنین دعوت‌هایی در دنیا مرسوم است و در مجموع اقدامی بسیار زیبا و شایسته به شمار می‌آید، اما مشروط بر اینکه مربیان قبلی با کمال رضایت و حفظ احترام به دوران همکاری خود با باشگاه پایان داده باشند. آیا شرایط مزبور در مورد این 2 نفر صدق می‌کند؟ برانکو که وحشتناک از مدیران پرسپولیس شاکی است، شرح مظالمی هم که بر کالدرون رفت، مثنوی هفتادمن کاغذ می‌خواهد. هر 2 نفر هم از فیفا علیه باشگاه حکم گرفته‌اند.
  2- نمایشی بودن دعوت از برانکو و کالدرون، از صد فرسخی توی ذوق می‌زند. وقتی یک باشگاه چنین دعوتی انجام می‌دهد، قاعدتا خودش باید بلیت و ویزا جور کند و مهمان عزیزکرده را با تشریفات کامل به محل بیاورد؛ در مورد برانکو و کالدرون کدام‌یک از این کارها انجام شده؟ یعنی این 2 نفر خودشان باید خرج کنند و زحمت بکشند که در بازی با ذوب‌آهن در استادیوم خالی مراسم اهدای جام را تماشا کنند؟ آخرین بلیت خروج کالدرون از ایران را خودش از جیبش خرید و با کلی تأخیر پولش را گرفت؛ الان باشگاه با چه اعتماد به نفسی او را دعوت می‌کند؟
3-   دو‌ماه طول کشید تا پرسپولیسی‌ها اوساگونا، بازیکن تحت قرارداد خودشان را برای کار به ایران بکشانند؛ به‌نظر شما این باشگاه با این همه کفایت مدیریتی ظرف چند سال قادر خواهد بود پذیرای برانکو و کالدرون در تهران باشد؟
4-  گفتیم اوساگونا، یاد دیگر خارجی «زوج خسران» افتادیم. خوب است حالا که پرسپولیسی‌ها دنبال این قبیل کارها افتاده‌اند، استوکس را هم برای جشن قهرمانی دعوت کنند!
 5-  مسئله مشکلات مالیاتی هم وجود دارد. قطعا هر 2 سرمربی بدهی معوق مالیاتی دارند و درصورت حضور در ایران، ممنوع‌الخروج خواهند شد. بنابراین طبیعی است که نیایند. همانطور که برانکو برای دریافت نقدی طلبش به ایران برنگشت. در کمدی مدیریتی فوتبال ایران، پرداخت بدهی مالیاتی مربی قبلی به باشگاه بعدی او موکول می‌شود؛ همانطور که بدهی معوق برانکو را پرسپولیس داد و مال افشین قطبی را هم فولاد!
 6-  مهم‌ترین نکته اما نقد بسیار تند و فوری یحیی گل‌محمدی به عملکرد مدیران باشگاه در این زمینه بود. به دلایلی که همین بالا هم گفتیم، عقیده داریم انتقاد یحیی درست است، اما سرمربی پرسپولیس تحت هیچ شرایطی نباید جایگاه سازمانی خودش را فراموش کند. بهتر است در چنین مواقعی اگر او انتقادی هم دارد، حرفش را مستقیما با مدیران باشگاه مطرح کند. در یک بازه زمانی کوتاه، این برای چندمین بار است که شاهد طغیان‌های ضدساختاری گل‌محمدی هستیم. حتی اگر در تمام موارد هم حق با او باشد، این موضوع به آینده تیم لطمه می‌زند. درد بزرگ‌تر هم به کارگیری مدیران متوسط و بلکه زیر متوسط در باشگاهی مثل پرسپولیس است؛ کسانی که با عملکرد پر از عیب و ایرادشان به دیگران فرصت تهاجم می‌دهند. پرده‌های حیا بین مدیریت و زیرمجموعه به همین راحتی دریده می‌شود و دور نیست زمانی که دیگر سنگ روی سنگ بند نشود. تیم بزرگ، مدیر بزرگ می‌خواهد. این هزار بار.