‌کمدی رمانتیک برای همه ادوار

با گذشت بیش از 6 دهه از زمان ساخت فیلم «بعضی‌ها داغش را دوست دارند» و حضور ثابت فیلم در هر فهرست صدتایی برای انتخاب بهترین‌های تاریخ سینما، می‌توان گفت این یکی از بهترین نمونه‌های کمدی رمانتیک در همه ادوار است. منتقدان بیشتر فیلم‌های جدی و در مواردی عبوس را در فهرست بهترین‌هایشان قرار می‌دهند ولی در مورد فیلم «بعضی‌ها داغش را دوست دارند»، اتفاق‌نظری وجود دارد که مشابهش را در کمتر کمدی‌ای می‌توان سراغ گرفت. به تعبیری، بعضی‌ها داغش را دوست دارند، مجموعه زیبایی از ژانرهای کمدی اسکروبال، اسلپ استیک، گانگستری و رمانتیک است. زوج وایلدرـ دایموند در یکی از بهترین همکاری‌های مشترک‌شان، فیلمنامه‌ای نوشتند که در آن حرکت همان قدر اهمیت داشت که گفتار. تعلیقی که از همان شروع ماجرا شاهدش هستیم و تعقیب و گریزی که به زن‌پوشی کاراکترها می‌انجامد و نتیجه‌اش کمدی موقعیت است، به مجموعه‌ای انجامیده که منسجم و یکدست تا انتها پیش می‌رود و تماشاگر را می‌خنداند. زوج لمون ـ کرتیس عالی هستند و بازیگری را نمی‌شود جای مونرو تصور کرد. همه‌‌چیز اندازه و درست و بجا به‌کار گرفته شده است تا وایلدر در بهترین دوران حرفه ای‌اش، کمدی درخشانی بسازد.
ماجراهای این فیلم از آنجا آغاز می‌شود که 2شخصیت «جو» و «جری» نوازنده‌هایی بیکار که شاهد تصادفی کشتار روز سینت والنتاین هستند، از ترس گانگسترها خود را به شکل زنان درمی‌آورند و همراه گروهی از دختران نوازنده از شیکاگو به میامی می‌روند؛ جایی که خود را دفنی و جوزفین می‌نامند. فقط مشکل اینجاست که جو عاشق خواننده گروه شوگر کین می‌شود و میلیونری عیاش نیز به جری دل می‌بندد. فیلم بعضی‌ها داغش را دوست دارند، هم فاخر است و هم عامه‌پسند. همان‌قدر تجارتی است که هنری و احتمالا خنده‌دارترین فیلمی است که وایلدر کارگردانی کرده است؛ فیلمی که لقب پرنشاط‌ترین کمدی تاریخ سینما برازنده‌اش است. این فیلمی است که در تماشای مداوم و مکرر همچنان کارکرد خود را به‌عنوان کمدی بسیار مفرح و سرگرم‌کننده حفظ می‌کند و همچنان تماشاگر را می‌خنداند. کارگردان اثر، بیلی وایلدر درباره این فیلم گفته است: آن زمان من یکی از آخرین افرادی بودم که هنوز سیاه ‌وسفید کار می‌کرد، ولی وقتی به مردم برمی‌خورم ـ می‌دانی به‌عنوان آزمایش ـ می‌گویند: «فیلم «بعضی‌ها داغش را دوست دارند» را دیدیم، عالی بود، عالی» و من می‌پرسم «فیلمبرداری رنگی‌اش را دوست داشتید؟» و می‌گویند «فوق‌العاده بود، واقعا عالی بود.» مردم فراموش می‌کنند، به‌خاطر نمی‌آورند. رنگ از محتوای فیلم کمتر اهمیت دارد، می‌دانی، بعد از 5دقیقه یادشان می‌رود.