تیرباران سرمربی بدون «حیاکن، رهاکن»

حجم تغییر مربیان در لیگ نوزدهم آنقدر جنون‌آمیز و خارج از منطق بوده که شاید با هیچ کلمه‌ای غیر از «مسخره» نتوان آن را توصیف کرد. درحالی‌که هنوز 5 هفته به پایان مسابقات باقی مانده، چیزی حدود 40 سرمربی روی 16نیمکت لیگ برتری نشسته‌اند یا بعضا با هم جابه‌جا شده‌اند.ماجرا گاهی به شکل حیرت‌آوری کمیک به‌نظر می‌رسد. مهدی پاشازاده از لیگ دو به لیگ یک آمده و آنجا هم کار را رها کرده و با تیم لیگ برتری شاهین بوشهر قرارداد بسته است. رضا مهاجری 2 هفته بعد از قرارداد با ماشین‌سازی، با پیشنهاد گل‌گهر مواجه شد. بنابراین ساکش را بست و از تبریز به سمت سیرجان حرکت کرد، اما هنوز به مقصد نرسیده بود که آنجا مجید جلالی را ابقا کردند. بعد گفتند مهاجری دارد سرمربی شهرخودروی مشهد می‌شود، اما آنجا سهراب بختیاری‌زاده را انتخاب کردند. در نهایت گزینه پارس‌جنوبی جم برای آقا رضا باقی ماند، اما این تیم را هم به سیروس پورموسوی سپردند و جناب مهاجری بلاتکلیف باقی ماند. البته با توجه به شرایط فعلی لیگ، هیچ بعید نیست او که امسال سابقه هدایت نساجی و ماشین‌سازی را داشته، دیر یا زود سومین تیمش را هم بگیرد.خلاصه وضعیت اسفبار و مضحکی بر لیگ برتر حاکم شده که حتی قابل تحلیل هم نیست. این وسط فقط باید خدا را شکر کنیم که هم‌اکنون مسابقات بدون حضور تماشاگر برگزار می‌شود. در فصول گذشته خیلی از تغییرات انجام شده در کادرهای فنی، تحت‌تأثیر اعتراضات تماشاگران بود. یعنی هواداران یا به‌صورت خودجوش یا با تحریک عده‌ای خاص شعار «حیاکن، رهاکن» سر می‌دادند و مدیران هم سرمربی بینوا را عوض می‌کردند. امسال اما در مقطع سرنوشت‌ساز پایان فصل اساسا تماشاگری در کار نیست که بخواهد روی مربی و مدیر فشار بیاورد. برخی بر این باورند که شاید اگر تماشاگران اجازه ورود به ورزشگاه‌ها را داشتند، شرایط حتی برای مربیانی مثل فرهاد مجیدی، امیر قلعه‌نویی یا ساکت الهامی سخت می‌شد. فرض کنید در این شرایط تغییرات لیگ برتر چقدر می‌توانست بیشتر باشد.برای درک عمق فاجعه به این آمار دقت کنید: از نیم فصل سال گذشته تا امروز سپاهان تنها تیم لیگ‌برتری است که سرمربی‌اش را تغییر نداده، تازه به‌نظر می‌رسد داستان قلعه‌نویی و سپاهان هم در پایان همین فصل به سر خواهد رسید.