همه لیگ کشتی فدای یک تیم
اجتماع ستارههای کشتی در تیم ایرانمال، لیگ این رشته راهم برای تماشاگران غیر جذاب کرده و هم انگیزه را از اسپانسرها گرفته است
جنگ نابرابر؛ این اتفاقی است که چند سالی است لیگ کشتی با آن مواجه است. یک تیم همه ستارهها را جذب میکند و بهعبارتی تیم خودش را میبندد و دست دیگر تیمها را خالی میگذارد.
تیم ایرانمال روزهای گذشته با کشتیگیران سرشناسی همچون حسن یزدانی، پرویز هادی، کامران قاسمپور، مجتبی گلیچ و خیلی از کشتیگیران عنواندار دیگر قرارداد ثبت کرده است و این ثبت قرارداد صدای مسئولان دیگر تیمهای حاضر در لیگ را درآورده. با کشتیگیرانی که ایرانمال جذب کرده، پیشبینیها این است که مثل پارسال این تیم بدون هیچ دردسری قهرمان میشود و در این شرایط سؤال این است که تیمهای دیگر انگیزهای برای حضور در لیگ دارند و تماشاگر رغبتی برای تماشای کشتیها دارد؟
لیگ از 2 نظر میتواند جذاب باشد؛ رقابت نزدیک تیمها و رقابت کشتیگیران روی تشک. وقتی همه ستارهها در یک تیم جمع میشوند و حتی کشتیگیران ذخیره این تیم از نفرات اول تیمهای دیگر قدرتر هستند، میدانی برای رقابت میماند؟ تیمی که در بازار جذب کشتیگیران، به لحاظ مالی توان رقابت ندارد، نمیتواند امیدوار باشد که در طول لیگ هم توانی برای رقابت داشته باشد. در این شرایط بهنظر میرسد تیمهای دیگر فقط دورچین بشقاب هستند و فقط برای این حضور دارند تا غذای اصلی جذابتر بهنظر برسد. آنها هستند تا فقط زمینه را برای برگزاری لیگ و قهرمانی یک تیم مهیا کنند؛ برای قهرمانی ایرانمال.
مدل یارکشی ایرانمال جذابیت لیگ را نهتنها برای تیمهای دیگر که برای تماشاگران هم کم میکند. تماشاگران به سالنهای کشتی میروند تا رقابت مدعیان یک وزن را از نزدیک ببینند. اما وقتی همه مدعیان در یک تیم جمع هستند، فرصت رقابت آنها از دست میرود. ایرانمال در وزن 86کیلوگرم با احمد بذری، کامران قاسمپور و حسن یزدانی قرارداد بسته است. این 3 نفرات اول تا سوم ایران در این وزن هستند و با حضور هر سه آنها در یک تیم، کشتیگیر دیگری نمیماند که به تیمهای دیگر برود و بعید است تیمهای دیگر شانسی برای کسب پیروزی در این وزن داشته باشند. در وزن 97کیلوگرم هم شرایط مشابه است؛ محمدحسین محمدیان و مجتبی گلیج با ایرانمال قرارداد ثبت کردهاند تا در این وزن هم سنگینی کفه ترازو به نفع این تیم باشد. در وزن 125کیلوگرم یکی از جذابترین رقابتها میتواند مبارزه امیرحسین زارع جوان و پرویز هادی باتجربه باشد، ولی کشتیدوستان در لیگ امسال به هیچوجه این رقابت را نخواهند دید؛ چراکه هردو آنها با تیم ایرانمال قرارداد بستهاند. سالهای گذشته رقابت سعید داداشپور و مصطفی حسینخانی در وزن 74کیلوگرم همیشه جذاب بوده و این رقابت امسال هم میتوانست دیدنی باشد؛ به شرطی که ایرانمال با هر دو آنها قرارداد نمیبست. البته ایرانمال در این وزن نفر شاخص دیگری هم دارد. پیمان یاراحمدی، ملیپوش ایران در مسابقات جهانی 2017در وزن 74کیلوگرم هم با این تیم قرارداد بسته است.
درحالیکه از حالا میشود قهرمانی ایرانمال را در لیگ پیشبینی کرد، ولی عبدالمهدی نصیرزاده، رئیس سازمان لیگ به همشهری میگوید، هیچچیز قابل پیشبینی نیست:«آییننامه لیگ این اجازه را به یک تیم میدهد تا 25کشتیگیر را جذب کند، ولی اینکه در هر وزن چند کشتیگیر میتواند جذب شود در آن هیچ اشارهای نشده و دست کادر فنی در این خصوص باز است. خیلی از کشتیگیران گمنام در حال تمرین در باشگاهها هستند و اسم و رسمی ندارند، ولی در عین حال میتوانند در برابر یک قهرمان جهان بزرگی کنند. سال گذشته چهکسی فکر میکرد زارع بتواند پتروشوئیلی، قهرمان جهان و المپیک را شکست دهد؟ از این اتفاقات در لیگ کشتی کم نیست. تیم ایرانمال از ماهها پیش با کشتیگیران صحبت کرده است و حالا دارد قراردادشان را ثبت میکند. اینطور هم نیست که از همین حالا قهرمان باشد. این تیم شاید روی کاغذ کشتیگیران بزرگی را جذب کرده باشد ولی در همین باشگاهها کشتیگیرانی هستند که میتوانند برابر ستارهها پیروز شوند.»
در مقابل خوشبینیهای نصیرزاده، بعضیها در این ماجرا، به آییننامه لیگ ایراد میگیرند؛ آییننامهای که به یک تیم اجازه میدهد همه ستارهها را داشته باشد. آییننامه لیگ به تیمها اجازه میدهد 3ملیپوش و 2 کشتیگیر خارجی را جذب کنند، محدودیتی هم برای جذب قهرمانان سال گذشته جهان و جوانان و امیدها قائل نشده است؛ حتی تعداد کشتیگیران در یک وزن هم محدودیت ندارد. نصیرزاده در دفاع از این آییننامه میگوید:«آییننامه لیگ توسط اهل فن مصوب شده و من در آن دخالتی نداشتهام. ما فقط اجرا میکنیم.» او ایراد اصلی را بهخود تیمها وارد میداند: «اگر مبلغ قرارداد تیمهای دیگر در شأن قهرمانان باشد و آنها برای بستن تیمشان زودتر اقدام کنند، قطعا این مسائل پیش نمیآید.»
نگرانی اصلی کارشناسان کشتی این است که در این رقابت یکطرفه، بیشتر تیمها اسپانسرهایشان را از دست بدهند. اسپانسرها با توقع قهرمانی سرمایهگذاری میکنند و وقتی اسپانسری از قبل میداند تیمش شانسی برای قهرمانی ندارد، انگیزهای برای حمایت بیشتر ندارد. شاید بهترین راه برای حل این مسئله، بازنگری در آییننامه باشد.