کنترل تب وتشنج

زهرارضایی _ فوق‌تخصص مغز و اعصاب کودکان

از آنجا که اغلب عفونت‌های دوران کودکی با تب همراه است، والدین درهنگام بروز تب نگران وقوع تشنج هستند. لازم به ذکر است که الزاما تشنج با تب بالا رخ نمی‌دهد و بسیاری از تشنج‌ها هنگام بالارفتن یا پایین آمدن تب رخ می‌دهد و این زمانی است که والدین اصلاً متوجه تب نشده‌اند وتنها پس ازتشنج به‌وجود آن پی می‌برند.
درمواردی که سابقه مشابهی در اقوام نزدیک وجودندارد، سن کودک بالای یک سال است، تکامل کودک طبیعی است و دمای بدن بالا بوده(تب شدید) و احتمال تکرار درآینده خیلی بالا نیست. هنگام بروز تشنج، کودک را به پهلو بخوابانید و راه هوا را با بالابردن خفیف سر باز کنید. درصورتی که کودک استفراغ کرد، دهان او را تمیز کنید. هرگز بااستفاده از قاشق یا انگشت خود سعی در باز نگه داشتن دهان نکنید چراکه به انگشت خود و زبان و دندان کودک آسیب جدی وارد می‌کنید. اغلب کودکان بعداز توقف حمله، به خواب می‌روند و جلوگیری از به خواب رفتن او غیرضروری است.
درتشنج طولانی تراز 2دقیقه استفاده از ژل مقعدی دیازپام توصیه می‌شود. سروته نگه داشتن کودک، سر را زیرآب سرد گرفتن، فشار یا دمیدن هوا در مقعد راه‌هایی مناسب برای کنترل تشنج نیستند. این در حالی است که بعداز کنترل اوضاع یا اگر تشنج طولانی شد، کودک را به نزدیک‌ترین مرکز درمانی برسانید.
پزشک مغز و اعصاب کودکان ممکن است برحسب وضعیت، دستور نوارمغز، تصویربرداری، یا مصرف روزانه داروی ضدتشنج بدهد. ولی اغلب شیرخواران سالم به هیچ‌کدام نیاز ندارند. برای جلوگیری از تکرار تشنج، پزشک برای کودک شما دارویی از خانواده «بنزودیازپین» ازجمله دیازپام، تجویز می‌کند.‌ دوز آن برحسب وزن کودک متفاوت است(پزشک، دوز را برای شما توضیح می‌دهد). دارو را 2الی 3بار در روز و تا برطرف شدن تب استفاده کنید. فراموش نکنید برای کاهش تب از تب برهای معمول(استامینوفن یا بروفن) باید به‌طور همزمان با مصرف دیازپام استفاده کرد. اغلب تا حدود سن پیش‌دبستانی مصرف دیازپام توصیه می‌شود. تب وتشنج کوتاه درکودکی که ازقبل سالم بوده، اغلب بیماری خوش‌خیمی است و آسیبی به مغز وارد نمی‌کند.