بی‌خبران عصر کرونا
قطع گسترده اینترنت در غرب میانمار، صدها هزار نفر را از جریان همه‌گیری ویروس کرونا در دنیا بی‌خبر گذاشته است
صدها هزار نفر در غرب میانمار، به‌خاطر قطع سراسری اینترنت در این منطقه از دنیا دورافتاده‌اند و احتمالا هیچ خبری از همه‌گیری کرونا ندارند.
به‌گزارش سی‌ان‌ان، دولت میانمار تحت رهبری آنگ‌سان‌سوچی یک سال پیش دسترسی مردم به اینترنت در 9منطقه را با این توجیه که از اینترنت برای برافروخته‌تر کردن آتش درگیری بین ارتش و شورشی‌ها استفاده می‌شود، قطع کرد.
از این 9منطقه، تنها دسترسی یک منطقه وصل شده و بیش از 800هزار نفر در 8منطقه دیگر همچنان در بی‌خبری اطلاعاتی قرار دارند.
سازمان دیده‌بان حقوق بشر و سازمان عفو بین‌الملل می‌گویند که تداوم قطع سراسری اینترنت زندگی مردم را به خطر می‌اندازد چون آنها را از کارزار بهداشت عمومی که برای مقابله با همه‌گیری کرونا راه‌اندازی شده بیرون گذاشته است.
لیندا لاکدیر، مشاور حقوقی دیده‌بان حقوق بشر در آسیا در بیانیه‌ای در این‌باره گفته است: «همزمان با درگیری نظامی بین ارتش میانمار و ارتش آراکان در ایالت راخین، دسترسی به اطلاعات برای امن ماندن از رویداهای مخرب برای مردم حیاتی است.»
میانمار دوشنبه اعلام کرد که آزمایش کرونای 292 نفر در این کشور مثبت شده است.
تعداد زیادی از موارد ثبت‌شده در منطقه مانگداو و بوتی‌داونگ در شمال ایالت راخین بوده‌اند؛ جایی که بیش از 100هزار اقلیت مسلمان روهینگیا در اردوگاه‌های پرجمعیت زندگی می‌کنند. بسیاری از آنها از ترس عملیات پاکسازی ارتش میانمار علیه شورشیان روهینگیا به این منطقه فرار کرده‌اند. سازمان ملل ارتش میانمار را به نسل‌کشی مسلمانان متهم کرده است.
همزمان با گسترش جهانی ویروس کرونا، دولت سوچی کارزار اطلاعاتی «هیچ‌کس جا نخواهد ماند» را راه‌اندازی کرد تا از گسترش بیماری کووید-19 در این کشور جلوگیری کند. یکی از توصیه‌هایی که در این کارزار به شهروندان شده، حفظ فاصله‌گذاری اجتماعی است.
هتوت مای، نماینده منطقه مردم ایالت راخین در مجلس علیای میانمار یکشنبه گفته است که بسیاری از مردم در شمال راخین و ایالت همسایه به‌خاطر قطعی اینترنت، از پیام‌هایی که در فیس‌بوک، اپلیکیشن‌های پیام‌رسان و وب‌سایت‌های دولتی به مردم ارائه می‌شود، بی‌خبر هستند.
او درباره تجربه‌خود از سفر به این مناطق گفته است: «وقتی که از مردم در حوزه انتخابیه‌ام می‌پرسم که از کرونا خبر دارند یا نه، با پاسخ منفی آنها مواجه می‌شوم و باید برایشان توضیح بدهم که کرونا چیست و دنیا در چه وضعیتی است. باید به آنها توضیح بدهم که فاصله‌گذاری اجتماعی چیست و شستن مکرر دست‌ها ضروری است. من به‌خاطر کرونا نمی‌توانم زیا‌د سفر کنم و به همین‌خاطر تنها می‌توانم به مردم کمی در این‌باره توضیح و هشدار بدهم. آنها از کرونا نمی‌‌ترسند چون اصلا چیزی درباره آن نمی‌دانند. آنها در این شرایط، بیشتر نگران جنگ در منطقه هستند.»
منازعات بین ارتش میانمار و ارتش آراکان که خواستار خودمختاری بیشتر برای بودایی‌های ایالت راخین است، سال 2018 شروع شد.
سیاستمداران و فعالان ایالت راخین در نامه‌ای سرگشاده نوشته‌اند که همزمان با افزایش نزاع‌ها، قطعی اینترنت باعث مرگ افراد بیشتری شده چون آنها را از دسترسی به اطلاعات ضروری دور نگه می‌دارند. با وجود قطعی اینترنت، درگیری‌ها افزایش یافته و در درگیری‌ها در ماه‌های ژانویه تا می، 151غیرنظامی در تبادل آتش جان خود را از دست داده‌اند.
بی‌توجهی دولت میانمار به خواسته‌های سیاسی مردم منطقه، دلیل اصلی شدت‌‌یافتن درگیری‌هاست و هم ارتش دولت و هم ارتش آراکان به بی‌رحمی متهم شده‌اند. خین کوای مو، نماینده حزب ملی راخین گفته است که به‌خاطر قطعی اینترنت، قساوت‌های نیروهای نظامی درگیر در این منطقه گزارش و ثبت نمی‌شوند؛ «هر دو ارتش حقوق بشر را نقض می‌کنند. بدون اینترنت، وضعیت مردم از دید روزنامه‌نگاران و سازمان‌های محلی و بین‌المللی دور می‌ماند.»
همچون کشورهای دیگر، میانمار برای مقابله با انتشار بیشتر ویروس، تجمع‌های بزرگ را ممنوع و برای مدتی قرنطینه اعلام کرد. دولت همچنین برای شهروندانی که از قانون سرپیچی کنند، مجازات‌هایی مانند زندان درنظر گرفت. دست‌کم 500نفر ازجمله تعدادی کودک به همین‌خاطر به حداکثر یک سال زندان محکوم شده‌اند.
به‌نظر می‌رسد اقدامات اقتدارگرایانه دولت جلوی انتشار گسترده ویروس را گرفته اما بسیاری منتقد عملکرد دولت هستند.
فیل رابرتسون، از سازمان دیده‌بان حقوق بشر در ماه می در بیانیه‌ای نوشته بود: «انداختن صدها نفر در سلول‌های شلوغ و غیربهداشتی با هدف دولت برای جلوگیری از انتشار ویروس مغایرت دارد.»
نحوه مدیریت بحران همه‌گیری کرونا و همینطور تداوم نقض حقوق صدها هزار انسان در غرب میانمار، می‌تواند در انتخابات سال‌جاری به ضرر سوچی و حزب او، اتحاد ملی برای دمکراسی، باشد. هتوت مای در این‌باره گفته است: «من فکر می‌کردم آنگ سان سوچی کمک خواهد کرد تا مردم در مناطق دوردست به اینترنت دسترسی داشته باشند نه اینکه اینترنت آنها را قطع کند. سوچی نباید درباره حقوق بشر فقط صحبت کند بلکه باید به آن عمل کند.»
از سوی دیگر، سوءمدیریت او برای مهار کرونا می‌تواند روی انتخابات بی‌اثر باشد، چون مردم زیادی در مناطق دوردست به اینترنت دسترسی ندارند و حتی نمی‌دانند که کرونا چیست.
