سکوت دیپلماتیک در برابر نژادپرستی

تراویس آتکینز
جاد دورمونت


سیاست سکوت در برابر نژادپرستی داخلی، سنتی دیرینه در میان مقام‌های دستگاه سیاست خارجی آمریکاست.
با گذشت سال‌ها، تنها زمانی که گزارش‌های دولتی از حالت محرمانه خارج می‌شوند یا کتاب‌های خاطرات چهره‌های سیاسی منتشر می‌شوند، می‌توان دریافت که در میان دیپلمات‌های آمریکایی هستند کسانی که به‌شدت مخالف وجود تبعیض‌های نژادی در این کشورند اما در فضای عمومی هرگز سخنی به زبان نمی‌آورند.
جان فاستر دالس، وزیر خارجه آمریکا در دولت آیزنهاور، در یک گفت‌وگوی تلفنی در سال1957به رئیس‌جمهور هشدار می‌دهد آنچه در مورد مسائل مربوط به تبعیض نژادی در ایالت‌های آمریکا در جریان است، به سیاست خارجی آمریکا لطمه وارد کرده است. طبق متن این گفت‌وگو که چند سال قبل از سوی وزارت خارجه آمریکا منتشر شده، دالس به آیزنهاور در مورد اثرات وقایع داخلی آمریکا بر سیاست خارجی این کشور در قبال کشورهای آسیایی و آفریقایی هشدار جدی داده است. هریس وافورد، مشاور جان اف کندی نیز در یادداشتی در سال 1962به او یادآور می‌شود که برقراری عدالت نژادی در داخل آمریکا، به پیشبرد سیاست‌های این کشور در دیگر نقاط جهان به‌خصوص در آفریقا کمک بزرگی خواهد کرد. در جایی دیگر در سال 1973، معاون وزیر خارجه آمریکا در امور آفریقا هشدار می‌دهد که کشورهای آفریقایی در مورد سیاست‌های نژادی در آمریکا سؤال‌هایی را مطرح می‌کنند که به قیمت از دست رفتن اعتبار آمریکا در این منطقه تمام ‌شده است. البته از این هشدار چندان با روی خوش استقبال نشد و هنری کیسینجر، وزیر خارجه وقت آمریکا، در پاسخ از مسئولان اداره آفریقا در وزارت خارجه آمریکا خواست در نقش مدافعان ایده‌آلیسم آمریکایی ظاهر نشوند و به‌کار خود برسند.
بسیاری از دیپلمات‌های آمریکایی اعتراف می‌کنند که نژادپرستی به بلای جان سیاست خارجی آمریکا و بی‌ارزش شدن ارزش‌های آمریکایی پیش چشم جهان به‌خصوص در میان کشورهای آفریقایی تبدیل شده است. آنها این مسئله را بارها در نشست‌های غیرعلنی گوشزد کرده اما با بی‌تفاوتی مقام‌های بالادستی روبه‌رو شده‌اند. سنت سکوت دیپلمات‌های آمریکایی در برابر نژادپرستی از آنجا ناشی می‌شود که بسیاری از آنها معتقدند زمین بازی دیپلمات‌ها محدود به سیاست خارجی است و اظهارنظر درباره سیاست داخلی رفتاری نادرست است. همین مسئله باعث شده است طی دهه‌ها، صدایی از خبره‌ترین چهره‌های سیاست خارجی در زمینه نژادپرستی در آمریکا شنیده نشود.
اعتراض سراسری به کشته شدن جورج فلوید شاید یک موقعیت تاریخی را در دستگاه سیاست خارجی آمریکا رقم بزند و باعث شود دیپلمات‌ها دیواری که میان شخصیت و رفتار حرفه‌ای‌شان کشیده‌اند، ویران کنند. طی 2 هفته گذشته، شماری از دیپلمات‌های آمریکایی سکوت خود را شکسته‌اند و در ضرورت مبارزه با تبعیض نژادی در این کشور اظهارنظر کرده‌اند. سفیر آمریکا در زیمبابوه که خود یک آمریکایی آفریقایی‌تبار است، اعتراف کرده که طی همه این سال‌ها، رنگ پوستش باعث شده از برخی حقوق اساسی محروم شود. سفیر آمریکا در اریتره نیز با اعتراض به رفتار خشن پلیس با سیاهپوستان، یادآور شده که جورج فلوید و بسیاری از دیگر جوانان سیاهپوست در آمریکا می‌توانستند امروز زنده باشند.
اگر آمریکا مدعی آن است که الگوی دیگر کشورهای جهان به شمار می‌رود، باید به‌صورت شفاف و علنی وارد مرحله خودانتقادی شود. دیپلمات‌های آمریکایی نیز باید از موقعیت خود بهره بگیرند و در مورد نژادپرستی با مردم آمریکا سخن بگویند. آنها در گام بعد باید به سمت پایان دادن به رفتارهای تبعیض‌آمیز در دستگاه سیاست خارجی آمریکا گام بردارند تا نهادی که آمریکا و ارزش‌های آمریکایی را در دیگر کشورها نمایندگی می‌کند، خود از بلای نژادپرستی مصون باشد.
بررسی اسناد چند دهه قبل که از سوی وزارت خارجه آمریکا منتشر شده نشان می‌دهد دیپلمات‌های آمریکایی در گفت‌وگوهای خود در راهروها و در اتاق‌های در بسته به نژادپرستی در آمریکا معترض بوده‌اند اما هرگز در ملأ عام چیزی به زبان نیاورده‌اند. به جز چند سخنرانی کوتاه در دانشگاه‌ها، اغلب اعضای دستگاه سیاست خارجی آمریکا ترجیح داده‌اند از بیان دیدگاه شخصی خود در این زمینه خودداری کنند. این سنت باید شکسته شود و چهره‌های تأثیرگذار سیاست خارجی آمریکا باید در مورد مسائل سیاست داخلی هم اظهارنظر کنند. بیانیه‌های اخیر سفارتخانه‌های آمریکا در کشورهای آفریقایی در محکومیت کشته شدن جورج فلوید اقدامی مثبت بوده و اندکی به بهبود رویکرد کشورها در قبال آمریکا منجر شده است. اینچنین اقدامات مقطعی، نیازمند حمایت در سطح بالاتر و ایجاد تغییرات بنیادین در زمینه تبعیض نژادی است. همزمان دستگاه سیاست خارجی آمریکا نیازمند تغییرات اساسی است. شیوه استخدام باید در وزارت خارجه آمریکا مورد بازنگری قرار گیرد و نگاه نژادپرستانه در تعیین میزان حقوق و دستمزد به کارکنان این وزارتخانه حذف شود.
دیپلمات‌های آمریکایی جزو مهم‌ترین کسانی هستند که دهه‌هاست در قبال مسئله تبعیض نژادی در آمریکا سکوت اختیار کرده‌اند. بهبود روابط میان کشورهای آفریقایی با آمریکا، یکی از نخستین نتایج شکستن این سکوت سنگین خواهد بود.
منبع: فارین پالسی