رئال بله؛ پرسپولیس و استقلال نه

بهروز رسائلی

رئال‌مادرید در حالی در نخستین بازی دوران کرونا 3 بر یک ایبار را مغلوب کرد که این مسابقه در ورزشگاه آلفردو دی‌استفانو برگزار شد. این ورزشگاه کوچک با ظرفیت 6هزار نفری در حقیقت بخشی از کمپ تمرینی والدبیاس است که برای برگزاری تمرینات از آن استفاده می‌شود، اما با توجه به اینکه قرار است مسابقات بدون تماشاگر باشد و ورزشگاه سانتیاگو برنابئو هم در حال تعمیر و بازسازی است، رئالی‌ها تصمیم گرفته‌اند مسابقات خانگی‌شان در ادامه فصل را در این ورزشگاه کوچک برگزار کنند. جالب اینجاست که هیچ‌کدام از بازیکنان مادرید هم نسبت به این مسئله شکایتی ندارند؛ آن هم درحالی‌که کورس فشرده قهرمانی بین بارسلونا و رئال در جریان است.
شاید بشود این را هم یکی از تصمیمات خلاقانه باشگاه‌های بزرگ در برخورد با کرونا دسته‌بندی کرد. پرسش اینجاست که آیا چنین افکاری اصلا به ذهن باشگاه‌های ایرانی خطور می‌کند؟ شاید استقلال هم‌اکنون با مشکل زمین تمرینی مواجه باشد و زمین شماره 2 آزادی نتواند میزبان یک بازی لیگ برتری استاندارد باشد، اما پرسپولیس که ورزشگاه شهید کاظمی را در اختیار دارد، چرا از آن برای برگزاری مسابقات لیگ برتری‌اش در این شرایط خاص استفاده نمی‌کند؟ برگزاری هر بازی در ورزشگاه آزادی مستلزم پرداخت اجاره‌بهایی سنگین، بین 100 تا 150میلیون تومان است؛ چرا باید پرسپولیس چنین هزینه‌ای متقبل شود؛ آن هم درحالی‌که اصلا امکان حضور تماشاگران وجود ندارد؟ 
سرخپوشان در همین یک هفته گذشته با 2 تیم لیگ برتری سایپا و گل‌گهر در ورزشگاه شهید کاظمی بازی کردند و هفته آینده هم آنجا با شهرخودرو مصاف خواهند داد. ظاهرا کیفیت چمن استادیوم هم لااقل تا الان قابل دفاع بوده است. خب، چه منعی دارد که مسابقات رسمی هم در همین زمین باشد؟ حتما باشگاه تجهیزات نسبی برای فیلمبرداری از مسابقات را دارد و تلویزیون هم موظف است خودش کاستی‌ها را جبران کند؛ هیچ مشکلی نیست؛ مگر فقدان شجاعت برای گرفتن یک تصمیم جدید و متفاوت. وقتی رئال‌مادرید چنین کاری را انجام می‌دهد، چرا پرسپولیس یا استقلال نباید بتوانند؟