بهروز رسایلی| برای مدتی طولانی امیر قلعهنویی سعی کرد وارد کشمکشها بر سر برگزاری یا عدم برگزاری مسابقات لیگ نشود. تکیه کلام او در این مدت «تمکین از قانون» بود. با این حال با جدی شدن برگزاری بازیها، امیر هم این هفته سکوتش را شکست و در یک مصاحبه رادیویی مدعی شد الان وقت حرف زدن از فوتبال نیست. او گفت شرایط کشور عادی نشده و نباید بازیها را از سر گرفت. البته که آدمهای این جبهه پرشمارند، اما دستکم در مورد قلعهنویی اینطور بهنظر میرسد که او برای رسیدن به این جمعبندی اشتباه کرده است. نیمهکاره ماندن فصل در وضعیت فعلی به هیچوجه به سود سرمربی سپاهان نیست؛ هرچند با او چند پرسش و ابهام دیگر هم داریم.
چرا قلعهنویی اشتباه میکند؟
مالکان مخالف دنبال این هستند که با لغو مسابقات کمی کمتر خرج کنند، اما تعطیلی لیگ به سود جیب قلعهنویی نیست؛ تازه شاید در این صورت او برای دریافت تتمه قراردادش هم دچار مشکل شود. لغو مسابقات حتی از نظر فنی و حیثیتی هم به نفع امیر نیست. اگر به بازیها برگردیم، به هر حال تیم او هنوز فرصت قهرمانی در لیگ را دارد. همچنین این مربی میتواند با فتح جام حذفی از خودش اعاده حیثیت حرفهای کند. الان اما اگر در این شرایط سوت پایان فصل به صدا دربیاید، قلعهنویی در قامت یک بازنده تمامعیار به خانه بازخواهد گشت. در این شرایط او کسی خواهد بود که با تصمیم غلطش مبنی بر عدمحضور در میدان، جام قهرمانی را به پرسپولیس هدیه کرد و خودش برای هفتمین سال متوالی از رسیدن به این افتخار محروم ماند. با این اوصاف واقعا مشخص نیست سپاهان هم برنامهای برای ادامه همکاری با قلعهنویی داشته باشد. تداوم لیگ اما به او برای رسیدن به موقعیتی تازه کمک خواهد کرد.
چرا استدلال قلعهنویی غلط است؟
عمده مخالفان برگزاری لیگ فقط یک بهانه اصلی دارند و آن حفاظت از جان بازیکنان است، قلعهنویی اما در مصاحبهاش به صحرای مشکلات مالی مردم و شرایط غیرعادی کشور زده؛ چیزی که ارتباطش با لغو مسابقات مشخص نیست. خب برگزار نشدن بازیها چه کمکی میتواند به مردم بکند؟ طبیعتا هیچ. به هر حال اغلب شهروندان -متأسفانه- در همین شرایط ناچار به حضور در محل کارشان شدهاند و همدلانهتر این است که قشر مرفه فوتبالیست را هم در کنار خودشان و در شرایطی مشابه ببینند. درنظر گرفتن یک معافیت اضافی برای فوتبال، کدام درد را از مردم گرفتار درمان خواهد کرد؟ کدام گره را باز میکند؟
چرا نمیشود قلعهنویی را باور کرد؟
امیر قلعهنویی ازجمله افرادی بوده که در این سالها به دفعات در مورد ارزش سرگرمیآفرینی فوتبال حرف زده. به وفور میتوان مصاحبه از او پیدا کرد که فوتبال را در دسته معدود سرگرمیهای ایرانیان قرار داده و به درستی برای بیزینس خودش اعتبار قائل شده است. اصلا اگر عبارت «تنها دلخوشی مردم» را در کنار نام قلعهنویی گوگل کنید، به یک فوج از این مصاحبهها خواهید رسید. به همین دلیل هم دیدگاه امروز او مبنی بر لزوم لغو لیگ قابل هضم نیست و بهنظر میرسد بیشتر یک بهانه برای فرار از ناکامی باشد. به هر حال مردم الان از نظر روحی بسیار خسته و آزرده هستند و اصلا بدشان نمیآید کمی فوتبال ببینند؛ فوتبالی که حتی در دوران جنگ هم تعطیل نشد و حتی رکورد پرتماشاگرترین داربی تاریخ تهران در همین دوره به ثبت رسید. آن دلخوشی که امیر همیشه پزش را داده، اتفاقا امروز کلیدیتر از هر زمان دیگری است. این واقعیتی است که حتی استقلالیهایی مثل وریا غفوری، پرویز برومند و علی جباری بزرگ هم طی همین 2روز گذشته روی آن صحه گذاشتهاند. امیر هم اینها را میداند، اما بهنظر میرسد مشکل او چیز دیگری باشد.
چرا قلعهنویی باید دست بجنباند؟
بعد از مثبت از آب درآمدن تست کرونای امید نورافکن، تمرینات سپاهان تعطیل شده است. نمیدانیم الان که شما این مطلب را میخوانید تمرین طلاییپوشان از سر گرفته شده یا نه؛ اما بهنظر میرسد قلعهنویی باید دست بجنباند. این تعلل او در آماده کردن تیمش هم شبیه دست دست کردن برای حضور در زمین و بازی با پرسپولیس شده است. وسط همه این قیل و قالها، رقبا دارند خودشان را آماده میکنند. برای قلعهنویی و سپاهان بد است که ظرف مدتی چنین کوتاه، برای دومین بار از یک سوراخ گزیده شوند. بهانه کافی است؛ از تونل بالا بیایید.
چرا قلعهنویی مخالف ازسرگیری لیگ است؟
4دلیل که ثابت میکند مواضع تازه سرمربی سپاهان اشتباه است
در همینه زمینه :