زنده باد

مسعود میر

چه شد بعد از اینهمه مرده باد گفتن ها؟چه نصیبی بردیم ؟ جایمان باز شد و نفس مان عمیق؟ کره زمین جا برای همه مگر ندارد؟ مگر نه اینکه همه بندگان خدا هستیم؟
اصلا توجه کردید اینهمه ادعای قدرت در میان ما انسان ها چطور با یک ویروس ناپیدا به سخره گرفته شد؟
حواستان هست که هنوز هم بی جنگ و خونریزی و فشنگ و توپ، هر روز صدها نفس فرو می رود و برنمی آید؟
اسمش را بگذارید ویروس فراگیر و بلای قرن اما من می گویم کرونا آیینه ای هست پیش روی همه ما.
خودتان و خودمان را ببینید و ببینیم تا متوجه شویم که مرگ چقدر نزدیک است و کمی آهسته روی دوچرخه ناجوانمردی و لامروتی   رکاب بزنیم. در جاده دروغ و کم‌لطفی با سرعت کمتری به پیش برویم،اصلا کاش ما دوباره به یاد بیاوریم که تنها امید ما به عنایت خالق هست و نه لطف مخلوقاتش. زنده باد تجدید دیدار با انسان مهربان درون مان،زنده باد ملاقات با روی خوش بین و صمیمی روح مان،زنده باد دلخوش بودن دوباره به رحمت خدا و خلاصه زنده باد امید...