سینما پراید

مسعود میر ‌_ روزنامه نگار

بعد از کرونا هیچ‌چیز دیگر مثل قبل نخواهد بود. این جمله را این روزها همه ما بارها و بارها درباره مسائل مختلف سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و حتی سبک زندگی روزمره شنیده‌ایم. همین جمله را می‌توان در معادله سازوکار آغاز به‌کار سینماها و وضعیت اکران فیلم‌های سینمای ایران هم جاساز کرد. از یک سو حرف از سینما ماشین و اکران آنلاین فیلم‌ها نقل محافل است و از سوی دیگر نمایش فیلم، برای کشاورزان تراکتورسوار و تغییرات در اعضای شورای صنفی نمایش به تیتر رسانه‌ها بدل می‌شود.
اگر بخواهیم همین مورد آخر یعنی تحولات عجیب در جلسه شورای صنفی نمایش را بهانه زنجیر کردن کلمات این یادداشت قرار دهیم خیلی زود می‌رسیم به یک خرق عادت در برگزاری جلسه همیشگی خانه سینما به‌عنوان یک نهاد غیردولتی در سازمان سینمایی در جایگاه دولتی‌ترین پازل سینمای کشور و قهر 2 صنف کارگردانان و تهیه‌کنندگان از این شورا و البته مهره‌چینی برای هرچه بیشتر در اختیار گرفتن سازوکار نمایش فیلم‌ها توسط دولتی‌ها.
با این تفاسیر گویی تیتر این متن قابل فهم‌تر خواهد بود.
اگر سینما را چونان پراید بدانیم تصدی دولت در تولید، عرضه و کنترل پرحاشیه این محصول واضح‌تر به چشم می‌آید. پراید رکوردشکن می‌شود چون رقیبی ندارد و هیچ قدرتی نمی‌تواند این محصول را از چرخه باطل زندگی مردم حذف کند. حالا سینما هم همین وضعیت را دارد. سازمان سینمایی می‌خواهد اندک قدرت‌ها برای تولید و عرضه فیلم‌ها در بخش خصوصی را مانند رقبایی بی‌دفاع زیر انبوه بخشنامه‌ها و چینش‌های دست و پا گیر برای تولید و عرضه له کند تا خودش دوباره سینمای دولتی را بدون حاشیه و دردسر مانند سال‌های دهه 60 رونق ببخشد و به سری که درد نمی‌کند دستمالی هم نبندد.
هنوز بحران زاید بودن موضوع صدور پروانه ساخت به سامان نرسیده که دولتی‌تر شدن ماجرای اکران فیلم‌ها داستان جدیدی به جزوه پر اشک و آه سینمای ایران اضافه کرده است.
دولتی‌ها هنوز نپذیرفته‌اند که سینما چون یک محصول مدرن باید در معرض رقابت و فضای آزاد قرار گیرد و این مخاطبان باشند که همچون خریداران هر محصولی حق دارند کیفیت، چگونگی عرضه و البته امتیازدهی برای تدام تولید آن محصول را در فضایی رقابتی و نه انحصاری تعیین کنند.
حالا سینما مثل پراید است، کسی حق ندارد حتی با سرمایه شخصی خط تولید خودرویی مناسب‌تر را راه‌اندازی کند و تماشاگران مجبورند فقط به تماشای فیلم‌هایی بنشینند که با مجوز دولت ساخته می‌شوند و با همان اراده دولتی به نمایش در می‌آیند.
این ویترین و این نمایشگاه خودرو هرچقدر هم شیک و بزرگ باشد اما باید پذیرفت که فقط در آن پراید چیده شده است...