نترسیم اما مراعات کنیم

آوین آزادی_روزنامه نگار

ترس از ابتلا به جان همه افتاده است. اگرچه تعدادی از افراد جامعه انگار ایمان دارند که کرونا نمی‌گیرند اما زندگی بخش دیگری از جامعه فلج شده‌است. ترس‌هایشان روزبه‌روز بزرگ‌تر و سردرگمی‌هایشان بیشتر می‌شود. محبوبه یکی از کسانی که بیش از 60روز است در خانه نشسته می‌گوید: «حتی برای خرید، خارج نمی‌شوم. همه کارهایم را تلفنی می‌کنم. من مشکل تنفسی دارم و با پدر و مادرم زندگی می‌کنم. همین دو عامل موجب شده که از اول اسفندماه کنج خانه بنشینم. افسرده‌ام و استفاده زیاد از مواد شوینده (اتانول، وایتکس و...) ‌موجب شده مشکل تنفسی‌ام تشدید شود. نمی‌دانم دیگر چه کنم».
کم نیستند افرادی مانند محبوبه که اگر هم در خانه ننشسته‌اند، ترس امان‌شان را بریده؛ روزی چند بار استحمام می‌کنند و وسایل‌شان را غرق الکل.
مرز بین ترس و رعایت موارد بهداشتی بسیار باریک است. افراد هم شخصیت‌های مختلفی دارند و همین موجب شده که عده‌ای پروتکل‌های بهداشتی را رها کنند و عده‌ای دیگر زیر فشار چارچوب‌های تازه، خرد شوند.
به‌نظر می‌رسد در چنین شرایطی، بهترین راه ﺑرای کاهش هراس از ابتلا به ﮐرونا، اﻓزاﯾش آگاهی نسبت به بیماری، خودمراقبتی و آﻣوزش اطراﻓﯾﺎن ﺑرای ﻣراﻗﺑت از ﺧود اﺳت.
 اﮔر کسی ﺑه طور مدام دﭼﺎر ﺣﺎﻟت هراس از ﻣﺑﺗﻼ ﺷدن ﺑه ﮐروﻧﺎ ﺑﺎﺷد، نمی‌تواند ﯾﮏ ﻟﺣظه از وحشت و فرکانس‌های منفی که با خود حمل می‌کند، ﺧﻼص ﺷود و در نتیجه ﻧﻣﻲ‌ﺗواﻧد اﻣور روزﻣره ﺧود را پیش ببرد. همین رخوت و تغییر شرایط روزمره زندگی چه عواقبی برای فرد به همراه دارد؟ آن‌هم در شرایطی که تحقیقات نشان داده که استرس زیاد، سیستم ایمنی بدن را دچار اختلال می‌کند.
این در حالی است که رهاکردن دستورات بهداشتی می‌تواند آسیب‌های جبران‌ناپذیری برای افراد به همراه داشته باشد. پس در این روزهای کرونایی واقعا باید چه کرد تا هم مصون ماند هم آرام؟

مرز باریک  بین ترس و رعایت موارد بهداشتی
کم نیستند افرادی مانند محبوبه که اگر هم در خانه ننشسته‌اند، ترس امان‌شان را بریده؛ روزی چند بار استحمام می‌کنند و وسایل‌شان را غرق الکل