کلیدواژه حرف‌های وزیر در روز گذشته، «حق» بود؛ تمام ترکیباتی که با این واژه مرتبط می‌شدند نیز بخش دیگری از سخنان او را شکل می‌داد؛ ترکیب‌هایی مثل «حق‌الناس»، «حق کاربران» و «مسئولیت شرعی و قانونی» در سخنان او کلیدواژه «حقوق شهروندی» رئیس‌جمهور، روحانی را به ذهن می‌آورد.
چرا ارسال چند پیامک تبلیغاتی در روز به یک موضوع جدی در میان کاربران تلفن همراه مطرح شده یا چندبار شنیدن زنگ کوتاه پیامک چرا باید ذهن‌ها را مشغول کند؟ واقعیت این است که ماجرا آنقدر جدی است که، دریافت‌کننده پیامک تبلیغاتی می‌تواند برعلیه تبلیغ اقامه دعوی کند و شکایتش از نظر حقوقی قابل پیگیری است. مهم‌ترین مشکل دسترسی داشتن به اطلاعات خصوصی کاربران - شامل نام، شماره تلفن، محل یا محدوده زندگی، نوع شغل، جنسیت و... - می‌شود. این اطلاعات از طریق یک شرکت واسطه (ارسال‌کننده پیامک‌های انبوه تبلیغاتی) در ازای دریافت وجه به یک مشتری واگذار می‌شود. هرچند ممکن است در این اطلاعات نام شخص درج نشده باشد اما صرفا لو رفتن شماره تلفن، یک ناقض بزرگ حقوق شهروندی است. حتی اگر تمام اینها را درنظر نگیریم، ساده‌ترین دلیل، «ندادن حق انتخاب به مشترک» است. وقتی کسی تمایلی به دریافت پیامک ندارد و این درخواست را به اپراتور اعلام کرده، شرکت‌ها نباید این حق را نقض کنند.
قانون چه می‌گوید؟ 1- ایجاد مزاحمت ممنوع است. 2- اگر این پیامک‌های ارسال شده مزاحمت محسوب شود، ممنوع است. 3- اگر فرستنده قبلا نوعی توافق پیام‌گیرنده را داشته باشد (مثل دریافت پیامک‌های بانکی) آنچه ارسال می‌شود بلااشکال است. 4- آنهایی که می‌خواهند پیامک ارسال کنند باید رضایت دریافت‌کننده پیام را بگیرند؛ مگر اینکه مزاحمت محسوب نشود.
