گزارش 2
همشهری از طرح پیاده‌راه در محدوده بازارچه طرخانی و کوچه شیخ‌بهایی گزارش می‌دهد
«وحدت اسلامی» در مسیر پیاده‌‌محوری
زهرا کریمی_خبرنگار
ساخت آپارتمان در کوچه‌های کم‌عرض مناطق مرکزی پایتخت در سال‌های قبل و به‌دنبال آن افزایش جمعیت باعث شد تا روزبه‌روز هویت تهران در میان حجم‌های ساختمانی و بتنی کمرنگ شود، مانند بازارچه طرخانی (شاپور) در خیابان وحدت اسلامی؛ بازارچه‌ای که سرنخ مشکلاتش از دست خارج شد و تنها راه برای کنترل آن، اجرای تدابیری برای آرام‌سازی محیطی در معبرهایش به‌نظر می‌رسد. بر همین اساس مدتی است اجرای طرح پیاده‌راه‌سازی در این بخش که ارتباط بین محله‌ای قدیمی از تهران با خیابان باهویت ولیعصر را برقرار می‌کند، کلید خورده است. با این طرح قرار است گذری پیاده در اطراف بازارچه طرخانی، خیابان وحدت اسلامی و کوچه شیخ‌بهایی ایجاد شده و به آرام‌سازی تردد خودروها بینجامد؛ شبیه به اتفاقی که در خیابان سی‌تیر رخ داد. در عین حال، برخی از اهالی نگران هستند که مبادا تجربه تلخ پیاده‌راه خیابان 17شهریور نیز گریبانگیر این نقطه شود.
سرپرست معاونت فنی و عمران شهرداری منطقه11 درباره اجرای این پروژه در بافت قدیمی و نوستالژیک گفت: «این طرح رویکردی چندوجهی در قالب آرام‌سازی خیابان، احیای بافت تاریخی میدان وحدت و اتصال بازارچه طرخانی به ضلع شرقی خیابان‌های فروزش و شیخ‌بهایی دارد. هم‌اکنون پیمانکار پروژه مشخص و تجهیز کارگاه انجام شده و چنانچه سازمان فنی و عمران شهرداری تهران سنگ را تهیه و در اختیار معاونت فنی و عمران شهرداری منطقه11 بگذارد، فعالیت این پروژه شروع می‌شود.» عبدالمطلب توجهی، انتخاب نوع سنگفرش‌ها را بااهمیت توصیف کرد و گفت: «سنگ‌ها معمولا 2 یا 3مدل هستند. جنس سنگ‌های این پیاده‌راه از سنگ‌های پیاده‌راه خیابان شهریار، پلازای میدان راه‌آهن و پلازای میدان منیریه خواهد بود؛ سنگ 6طرف برش‌خورده. نمونه آن در خیابان حسن‌آباد نیز کارشده؛ چون اولویت با تردد عابران است؛ درحالی‌که تردد برای خودروها هم با لرزش کم صورت می‌گیرد.» او افزود: «این راسته از منطقه، تردد محلی دارد. قبل از اجرا و شروع هر پروژه عمرانی معمولا یکسری از افراد ناراضی هستند و در ابتدای شروع این پروژه به‌دلیل انسداد در خیابان شیخ‌بهایی با نارضایتی مردم مواجه شده‌ایم. در نهایت یک لاین عبوری را در خیابان شیخ‌بهایی باز کرده‌ایم و تا پایان سال ترددها مانند سابق خواهد بود. در ضلع شمال خیابان بشیری و ضلع جنوب خیابان فروزش نیز گذر‌هایی برای تردد و جایگزین در نظر گرفته شده‌اند و عملیات اجرایی را از ضلع شرقی میدان آغاز خواهیم کرد. کسبه هم در این 2ماه تا پایان سال، به کسب‌وکارشان مشغول هستند و سپس ضلع غربی پیاده‌راه که نیاز به انسداد مسیر دارد سال آینده آغاز خواهد شد.»
پیاده‌راه به‌نفع اهالی است
مینا شفاهی، حدود 30سال است که در خیابان فروزش زندگی می‌کند. او از تبدیل بازارچه به پیاده‌راه رضایت دارد و می‌گوید: «زمانی که دخترم کوچک بود به‌خاطر وضعیت معبرها به‌خاطر ندارم که او را در کالسکه گذاشته باشم. به سن 5سالگی هم که رسید باز از ترس ماشین، موتور و چرخی‌ها کمتر به بازارچه می‌آمدیم. هنوز هم که هنوز است باز دلهره و استرس دارم که مبادا به هنگام خرید اتفاقی بیفتد. به‌نظرم اینجا پیاده‌راه شود به‌نفع ساکنان است. حمید ابوالحسنی هم می‌گوید «همین حالا به‌خاطر انسداد مسیر کوچه شیخ بهایی و بلوک‌های سیمانی، باید مسیرمان را دور کنیم. معلوم نیست که اجرای پروژه چقدر زمان ببرد و احتمالا ماه‌های بسیاری برای تردد و پارک خودرو با مشکل مواجه می‌شویم.»
رضا امیری که در خیابان صف، کیف و کفش‌فروشی دارد و گاهی به تولیدی‌های کفش این بازارچه می‌آید، نیز درباره وضعیت این خیابان شلوغ می‌گوید: «در واقع مسئولان هیچ‌وقت نباید پیش از این اجازه می‌دادند خانه‌های اینجا آپارتمانی شود و این محله‌ها همیشه باید خانه‌های حیاط‌دار و ویلایی باقی می‌ماندند. با پیاده‌راه شدن مخالف نیستم اما هر معبری مناسب پیاده‌راه شدن نیست. اینجا کاسب‌ها مشغول کاسبی‌اند و خودروها هم در رفت‌وآمد و رونق محلی زیبایی دارد.»
چه معبری می‌تواند به پیاده راه تبدیل شود؟
سیدمهدی معینی، شهرساز
طی 10سال اخیر در تهران بیش از 10پیاده‌راه ساخته شده و تعدادی از آنها با شکست مواجه شده‌اند؛ چون مناسبتی با ساخت پیاده‌راه نداشتند. به‌عنوان مثال خیابان 17شهریور با شکست کامل روبه‌رو شد؛ چراکه آن محل پویا با کاربری مشاغلی ازجمله نمایشگاه خودرو جذابیت چندانی برای افراد پیاده نداشت. معبری باید تبدیل به پیاده‌راه شود که قابلیت کافی‌شاپ، مرکز خرید، راه دسترسی آسان، محل مکث، محل نشستن، محلی برای دیدار و حتی امکاناتی مانند پارکینگ داشته باشد و با این تنوع برای گردشگران داخلی و خارجی جذاب باشد. خیابان صف یکی از نمونه پیاده‌راه‌هایی است که جنسی متفاوت با سایر پیاده‌راه‌های تهران دارد. اگرچه تنوع کالایی ندارد اما تنوع در همان یک جنس برای مراجعه‌کنندگان رضایت‌بخش بوده است. چنانچه در انتخاب مکان پیاده‌راه دقت نشود، بدون شک پیاده‌راه هزینه مازادی است که به شهر تحمیل می‌شود. طول پیاده‌راه‌ها نباید بیشتر از 700 تا 800متر باشد، چون پیاده‌راه‌ها محلی برای اجتماعات هستند و خیابان‌هایی با طول 5کیلومتری مناسب پیاده‌راه نیستند. پیاده‌راه معنای مفهومی دارد و معمولا در مراکز شهرها و جاهای پرتردد ساخته می‌شود. زمانی که پیاده‌راهی ساخته می‌شود، در حقیقت مسیر را به روی تردد خودروها بسته‌ایم. ابتدا و انتهای این مسیرها نباید بیشتر از 15دقیقه باشد و همگان ازجمله بانوان، آقایان، کودکان، سالمندان و افراد با شرایط خاص قابلیت دسترسی داشته باشند و بتوانند به این مکان مراجعه کنند. همچنین پیاده راه‌ها باید نزدیک به ایستگاه‌های حمل‌ونقل عمومی باشند.
