هیچ‌وقت دیر نیست
دیگر کجا می‌خواهی بروی؟ هنوز حرف‌های بسیاری هست که به هم نگفته‌ایم. فکرهای بسیاری که آن‌ها را رو نکرده‌ایم و شاید لحظه‌هایی که دوست داشتیم همیشگی باشند اما حالا از این‌که جاودانه نشده‌اند ناراحتیم.
دنیای زیبای من، دنیایی خالی از هرگونه بدی است؛ دنیایی که می‌توانم آن را روی کاغذ بکشم و بعد دنیای زیبایی را که نقاشی کرده‌ام به قضاوت داوران بگذارم و شاید جایزه بگیریم.
شاید پارسال همین موقع‌ها بود. ماجرایی که بارها برایمان تکرار شده است. این‌که در کلاس، پشت نیمکت‌ها، بنشینیم و بعد حواسمان از درس پرت شود. حواسمان برود پی بارانی که حیاط مدرسه را خیس کرده است،
غیرحضورى مانور زلزله بدهید
زلزله حضوری می‌آید ولی کرونا باعث شده آموزش‌های مرتبط با زلزله و اجرای مانور، غیرحضوری باشد.
تعطیلی تلف کردن وقت نیست
می‌دانی دلم چه می‌خواهد زمستان؟ من دلم برف می‌خواهد؛ از آن برف‌هایی که همیشه در آستینت پنهان داری، از همان‌هایی که بر سر و صورت دشت‌ها و خانه‌ها و روستاها می‌ریزی...
