تعطیلی تلف کردن وقت نیست

طوبا ویسه:

می‌دانی دلم چه می‌خواهد زمستان؟ من دلم برف می‌خواهد؛ از آن برف‌هایی که همیشه در آستینت پنهان داری، از همان‌هایی که بر سر و صورت دشت‌ها و خانه‌ها و روستاها می‌ریزی... می‌دانی دلم چه می‌خواهد... دلم می‌خواهد که یک دل سیر برف برای ما بفرستی. حتماً می‌گویی برف بفرستم که چه؟ مگر شما  می‌توانید در این حال و هوای کرونا بروید در خیابان و برف بازی کنید. مگر می‌توانید آدم‌برفی درست کنید؟ نه؛ ما پشت پنجره می‌نشینیم و به برف‌های شما نگاه می‌کنیم. به رد پای گنجشک‌ها و کلاغ‌ها در ایوان خانه... یک لیوان چای هم می‌نوشیم و خوشحالیم که شما برای ما برف  زیبا آورده‌ای. این‌روزها در سراسر دنیا جشن سال نوی میلادی هم  برپاست...  تو زمستان، زیبایی‌های خودت را داری.  پس به ما نشان بده به همه‌ی ما که این روزها در خانه مانده‌ایم و چشم به راه یک هیجان زیبا هستیم و ببار... سال‌های پیش وقتی تو می‌آمدی خوشحالی ما چند برابر می‌شد. می‌دانی چرا؟ مدرسه‌ها تعطیل می‌شدند و ما خیلی کیف می‌کردیم. الآن با این وضعیت آموزش از راه دور، فکر کنم سنگ هم از آسمان ببارد ما باید در خانه بنشینیم و درس بخوانیم و تعطیلی شگفت‌انگیز برفی نداشته‌باشیم. حالا نمی‌دانم چرا وقتی که اعلام شد به خاطر یلدا  یک‌شنبه و دوشنبه‌ای که گذشت تعطیل است پدر و مادرها ناراحت شدند... مادرم با عصبانیت گفت: «نه این‌که خیلی شما می‌روید مدرسه... حالا باید دو روز هم وقت تلف کنید.» ما این‌روزها بیش‌تر تکالیف انجام می‌دهیم و هیچ‌کس هوای ما را ندارد. معلم‌ها و مدیر مدرسه فکر می‌کند که نباید دیگر پنج‌شنبه و جمعه‌ای وجود داشته باشد! اگر به آن‌ها باشد پنج‌شنبه و جمعه را از تقویم حذف و خیال خودشان را راحت می‌کنند...  کلاً کرونا باعث شده که دیگر  نه درس درست و حسابی داشته باشیم و نه تعطیلی درست و حسابی... زمستان عزیزم چرا هیچ‌کس متوجه نیست که تعطیلی تلف‌کردن وقت نیست. نیاز یک دانش‌آموزِ خسته است که چشم‌هایش هر روز به مانیتور است و گوش‌هایش با قطع و وصل شدن صدای معلم و اینترنتی که هر‌روز یک بازی در می‌آورد... حالا شما به این چیزها کار ی نداشته باش... بزرگواری بفرما  و برای ما برف بفرست تا حال ما بهتر شود. که همه‌جا سفید شود و ما در خیالمان بیاییم و برف‌بازی کنیم و آدم‌برفی بسازیم. تو هوای ما را داشته باش...