وقتی الیوت ژاک در ۱۹۵۷، در نشست انجمن روانکاوی بریتانیا مقابل حاضران، درحالی‌که خود چهل‌ساله بود، مقاله‌اش را خواند، هیچ‌کس گمان نمی‌کرد ادعای او درباره دهه چهارم زندگی آن‌قدر مورد استقبال جهانیان قرار گیرد. او که افسردگی این دوره را از مطالعه زندگی هنرمندان بزرگ کشف کرده بود، می‌گفت این دوره می‌تواند افراد را دستخوش تغییراتی در احساسات دینی، بی‌بندوباری جنسی، ناتوانی ناگهانی در لذت‌بردن از زندگی، نگرانی بیمارگونه درباره سلامتی و کوشش‌های وسواسی برای جوان‌ماندن کند.