تمایل به‌دنبال‌کردن داستان‌های پرپیچ و خم و مفصل، سابقه‌ای طولانی دارد. از داستان‌های هزار و یک شب و امیرارسلان نامدار و سمک عیار و حسین کرد شبستری گرفته تا پاورقی‌های حسین قلی مستعان و آثار نویسندگان فرنگی مثل میشل زواگو، ایرانی‌ها همیشه به حکایت‌ها و روایت‌های پرطول و تفصیل علاقه‌مند بوده‌اند.