وقتی از نقاشی‌خط سخن می‌گوییم و خوشنویسانی که به مرور از چارچوب سنتی خوشنویسی فاصله می‌گیرند و می‌کوشند تا خط را به نقاشی نزدیک کنند و به شکل‌های تازه برسند، نام‌های زیادی به میان می‌آید؛ چه آنها که از سنت خوشنویسی ایرانی می‌آیند، چه آنها که از نقاشی به‌سراغ خوشنویسی رفته‌اند اما بی‌تردید کسی که نقاشی‌خط را در دوره معاصر به کمال رسانده و هم دوستداران خوشنویسی و هم دوستداران هنر امروز ایران بیش از هر کسی درباره او اتفاق نظر دارند، محمد احصایی است.