از پیچ کوچه که گذر می‌کردی، آواز خوش بچه‌ها شنیده می‌شد که با لحنی آهنگین مشق ملاباشی را تکرار می‌کردند: «الف» دو زبر «اَن» و دو زیر «اِن» و دو پیش «اُن»؛ «اَن»، «اِن»، «اُن». «ب» یکی به زیر دارد، «پ» سه تا به زیردارد، «ت» دوتا به سر دارد، «ج» یکی تو شکم دارد، «ح» هیچی تو شکم ندارد؛ اینجا یکی از مکتبخانه‌های تهران قدیم است، در روزگاری که خبری از مدارس مدرن امروزی نبود.
محله امیرنشین‌ها
خیابان مختاری که قدیمی ها از آن به عنوان محله یاد می کنند، به پاس حضور نخستین راه‌آهن سراسری ایران دروازه ورودی شهر تهران شد و تا قبل از ناصرالدین‌شاه جزو تهران نبود.
