در 3دهه اخیر با پدیدهای به نام کوچ ورزشیها به عالم سیاست مواجه بودهایم، اما این رویه در سالهای قبل از انقلاب هم معمول بوده و تعدادی از فوتبالیستهای مشهور بهطور ناگهانی مناصب سیاسی را از آن خود کردند.
فوتبالیستها و فوتبالدوستان شرق تهران خاطرات بسیاری با زمین یخچالی دارند؛ همان زمین خاکی که روزگاری یخچالی بود وسیع که با آب قنات پر میشد و تابستانها یخ مورد نیاز اهالی را تامین میکرد.
از آن روزی که بازیکنان نخستین تیم فوتبال تهرانی در میدان مشق پا به توپ شدند و در برابر تیم فوتبال کارمندان سفارت انگلیس صفآرایی کردند، فوتبال در دل تهرانیها جا باز کرد و پایتخت به یکی از مهمترین قطبهای این ورزش محبوب در کشور تبدیل شد.
طرفداران قدیمی فوتبال از زمین خاکی راهآهن بهعنوان کارخانه بازیکنسازی فوتبال تهران نام میبرند. چنین تعاریفی درباره دومین زمینخاکی تهران اغراقآمیز نیست، چراکه بسیاری از فوتبالیستهای مطرح پایتخت تا پایان دهه 60در همین زمین خاکی به مدارج بالای فوتبال رسیدند.
وقتی هنوز خبری از خیابانها و برجها و مراکز تجاری قیطریه نبود و تهرانیها به قیطریه نه به چشم محلهای اعیانی در شمال شهر، بلکه بهعنوان یکی از آبادیهای خوشآبوهوای شمیران نگاه میکردند، زمین خاکی قیطریه برای خود بروبیایی داشت.
29اردیبهشت سال 1347روزی بود که بازیکنان تیم ملی فوتبال ایران برای لمس نخستین جام قهرمانی در مسابقات جام ملتهای آسیا خودشان را برای رویارویی با صهیونیستها آماده کرده بودند.
کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به روزنامه همشهری می باشد . ذکر مطالب با درج منبع مجاز است .