«مطبوعات ایران نیز وضعی بی‌ثبات داشتند. هرگاه مدیران و سردبیران جراید کوچک‌ترین ناراحتی و تکدری برای شاه ایجاد می‌کردند به‌شدت تنبیه می‌شدند. از آنان انتظار می‌رفت که روشن‌بینی لازم را داشته باشند و بتوانند تشخیص دهند که کدام خبر یا مقاله مورد‌پسند شاه است و باید چاپ شود و کدام یک او را ناراحت می‌سازد و باید نادیده انگاشته شود.

روزنامه اطلاعات در ۲۰شهریور۱۳۲۰ به‌دنبال اشغال ایران توسط متفقین، در سرمقاله خود نوشت: «انتظار مردم ایران از دولتین شوروی و انگلیس در عالم همسایگی و دوستی، بیش از اینها بود!»