ایستگاه‌های زیارتی متروی تهران یکی دوتا نیستند و اتفاقا جهت مسیر خطوط مترو به‌گونه‌ای طراحی شده که این وسیله ارزان در تمام طول سال، خدمات‌رسانی به زائران مکان‌های زیارتی پایتخت را انجام دهد.

حالا دیگر زندگی آنقدر خطیر شده که برای مراقبت از خود، راه‌های سخت را هموار می‌کنیم تا از این روزگار مرگ‌آلود جان سالم به در ببریم.

واقعا آیا سطح دغدغه‌های ما به جایی رسیده که وسط این همه مشکلی که کشور و مردم با آن درگیر هستند بیفتیم دنبال بستنی؟ اصلا به ما چه که آدم در این گرمایی که آسفالت‌های خیابان بلانسبت شما آسفالت شده‌اند و عین روغن نباتی شل و وارفته‌اند و فقط بستنی است که می‌تواند حال‌مان را خوش و دلمان را از این روزگار نامراد، خنک کند، از بستنی بگوییم؟