آنها که مثل سعدی معتقدند در این روزها «خوش بود دامن صحرا و تماشای بهار»، می‌توانند هنگام قدم‌زنی‌های وقت و بی‌وقتشان کتاب صوتی گوش کنند و چشم‌هایشان را با رنگ نوی بهار سیراب کنند و گوش‌هایشان را با صدایی که یا غزل سعدی می‌خواند یا شاهنامه یا منطق‌الطیر و یا هر شعر و نثر دیگری. تولید کتاب صوتی در کشورهای دیگر قدمت زیادی دارد، اما نه به این معنا که ما دستمان خالی خالی باشد.

یکی از دریغ‌های ما نشنیدن صدای شاعران و نویسندگانمان است؛ خصوصا اگر نوشته‌هایشان را خودشان با همان حال و لحنی که دوست دارند، خوانده باشند.

هر چند روز یک بار رفتن به سایت آوانامه و پیدا کردن کتاب دلخواه و دانلود کردن آن در حین کارهای معمول روزانه و گوش کردن به آنها در تمام وقت‌های مرده، می‌تواند تبدیل شود به یکی از عادات علاقمندان به کتاب‌های گویا.