سوار اتوبوس که می‌شوم، در هر ایستگاه، میان کسانی که می‌خواهند سوار شوند و آن دسته که قصد پیاده شدن دارند، جدالی زیرپوستی برقرار است. گاهی غرولندی از جایی شنیده می‌شود؛ گاهی صداها بالاتر می‌رود و آدم‌ها در همان فرصت کم باز و بسته شدن درها، بر سر هم فریاد می‌کشند،

سوهان درون و آفت جان شده‌ای ،سنگک که نه، سنگ ِ داخل نان شده‌ای