«عروس» پدیده سینمای ایران در شروع دهه 70 و به نوعی خداحافظی با دهه 60 بود. تصویری تازه از سینمایی که در عین وفاداری به سیستم، الگویش در روایت و تکنیک، سینمای آمریکا بود. تأثیرپذیری فیلمسازان جوان مذهبی از سینمای آمریکا در آن زمان خیلی مسبوق به سابقه نبود. یکی از معدود نمونه‌ها فیلم «دست نوشته‌ها»ی مهرزاد مینویی بود که در اکران مورد توجه منتقدان قرار نگرفت.