بازگشت‌های دنباله‌دار

یکی از خبرهای خوب روزهای اخیر ورزش، بازگشت ورزشکارانی است که سال‌های گذشته ایران را ترک کرده بودند. بعد از عاطفه احمدی که ایران را به آلمان ترجیح داده، نوبت بهمن نصیری بود که دوباره در ایران حاضر شود. نصیری قایقران روئینگ است که مدال طلا و برنز آسیا را سال‌2019 برای ایران گرفت و یک تصمیم او را از تیم ملی و کشور دور کرد. برای بازی‌های المپیک توکیو2020، نصیری سهمیه داشت اما از بین او و نازنین ملایی که تقریبا شرایط مشابهی داشتند، ملایی برای حضور در بازی‌ها انتخاب شد. بعد از آن بود که نصیری تصمیم گرفت زیر پرچم آذربایجان به ورزش ادامه بدهد‌ اما حالا او برگشته و حتی یکی از گزینه‌های اصلی تیم ملی برای بازی‌های آسیایی2026 است. محسن شادی، رئیس فدراسیون روئینگ در گفت‌وگو با همشهری بازگشت نصیری را تأیید می‌کند: «قبل از عید نوروز بود که با نصیری صحبت کردم، حرف از این بود که دیگر برای آذربایجان پارو نزند. در ایام عید هم قطعی شد که او سال‌1404 به ایران برگردد. نصیری اردیبهشت‌ماه در قهرمانی اروپا آخرین مسابقه‌اش را برای آذربایجان داد.»‌ به‌گفته شادی، نصیری از مرداد‌ماه در ایران است: «نصیری از مرداد به ایران آمد و از شهریور هم در اردوهای تیم ملی حاضر شد. حتی در بازدیدی که آقای دنیامالی، وزیر ورزش از کمپ‌های تیم ملی داشت، او خودش با نصیری صحبت کرد و نصیری هم درخواست‌هایی را که درباره شهرش زنجان داشت، با وزیر درمیان گذاشت.»
دیروز خبری رسید که بازگشت نصیری به ایران را تکذیب می‌کرد و حتی تصاویری منتشر شد که نشان می‌داد او همچنان در حال تمرین در آذربایجان است، ولی شادی این اخبار را کذب می‌داند: «من هم این اخبار را دیدم ولی کذب بودند. نصیری برگشته و حتی مربی روسی تیم ملی هم که شرایط او و رکوردهایش را دید، به وضعیت او امیدوار شد. ما امیدواریم نصیری در بازی‌های آسیایی مدال بگیرد و روئینگ به روزهای طلایی‌اش برگردد.»
اما چرا ورزشکاران ایرانی، این روزها ایران را به کشورهای اروپایی ترجیح می‌دهند؟ شادی در جواب این سؤال می‌گوید: «ورزشکاران فکر می‌کنند در کشورهای دیگر برای آنها ارزش زیادی قائل می‌شوند ولی وقتی به آنجا می‌روند، می‌بینند اینطور نیست و برمی‌گردند. هیچ‌جا کشور خود ورزشکار نمی‌شود.»