کِلک

از همه مهم‌تر، به‌خودت دروغ مگو. کسی که به‌خودش دروغ می‌گوید و به دروغ خودش گوش می‌دهد، به چنان بن‌بستی می‌رسد که حقیقت درون یا پیرامون‌اش را تمیز نمی‌دهد، و این است که احترام به‌ خود و دیگران را از دست می‌دهد و با نداشتن احترام دست از محبت می‌کشد، و برای مشغول کردن و پرت کردن حواسش از بی‌محبتی، به شهوات و لذات خشن راه‌ می‌دهد و در رذالت‌های خویش در بهیمیت فرو می‌رود، و همه‌اش هم از دروغ‌زنی مداوم به دیگران و به خویشتن. آدمی که به‌خود دروغ می‌گوید، بسیار آسان‌تر از دیگران مورد اهانت قرار می‌گیرد.
برادران کارامازوف، فئودور داستایفسکی، ترجمه صالح حسینی