قدردانی تا همیشه
مسعود میر| عجب است که اردیبهشت آمده و تو در بهشتی، حالا آرام باش و لااقل دیگر بدون ماسک و دستکش و لباس‌های دست و پا گیر نظاره کن که ما و همکارانت چگونه با کرونا مبارزه می‌کنیم. تو لبخندت را بزن و همانطور که دسته گل زیبایی در دست داری گوش کن به این آوای قدردانی، به این صدای زیبای موسیقی و ببین تلاش‌های مردی را که با مضراب‌هایش، سینه ساز را به صدا می‌اندازد. اینها البته در مقابل تلاش و مهربانی تو هیچ است پرستار مهربان، تویی که در عین گمنامی برای همه ایرانیان نامداری. لبخندت در همه ایام مستدام...
