امپراتوری نتفلیکس

داستان نتفلیکس از سال۱۹۹۸ شروع شد. شرکتی که کارش توزیع دی‌وی‌دی بود، با ایده‌های تازه مدیرانش به جای اینکه نگاه به گذشته داشته باشد رو به آینده داشت. وقتی نتفلیکس کارش را شروع کرد بازار در اختیار کمپانی بلاک باستر بود؛ کمپانی‌ای با ۹‌هزار فروشگاه و ۶۰ هزار کارمند که به‌نظر می‌رسید جایگاه تثبیت‌شده‌ای دارد در نهایت قافیه را به نتفلیکس باخت. سال۲۰۰۰ بلاک باستر پیشنهاد ۵۰‌میلیون دلاری برای خریداری نتفلیکس را رد کرد. آنها پول‌های زیادی دور ریختند، ولی بهترین پیشنهاد ممکن را رد کردند. بلاک باستر درنهایت کرکره‌ها را پایین کشید و اعلام ورشکستگی کرد. نتفلیکس با تمرکز بر فضای وب، کارش را گسترش داد، خدمات بهتر و متنوع تری به کاربرانش ارائه کرد و هرچه گذشت بیشتر اوج گرفت و موفق ظاهر شد. حالا چند سالی است که نتفلیکس صرفا یک کمپانی توزیع‌کننده نیست و وارد عرصه تولید هم شده است. سریال پرسروصدای «خانه پوشالی» آغازی بر یک موفقیت بزرگ و تازه بود؛ شرکتی که توانسته بزرگ‌ترین کارگردان‌ها را در استخدام خود درآورد و چهره‌ای چون مارتین اسکورسیزی را راضی به همکاری کند. شیوه نتفلیکس اینگونه است: اکران محدود در سینماها و توزیع نامحدود در فضای وب. با همین فرمول امپراتوری نتفلیکس پیش می‌تازد و شاهد موفقیت را در آغوش می‌کشد.

رمـا 
فیلم ستایش‌شده آلفونسو کووارون، که سال۲۰۱۸ دل منتقدان، فستیوال‌ها و اعضای آکادمی اسکار را ربود، نشان از رویکرد تازه مدیران نتفلیکس داشت؛ حرکت به سمت تولید فیلم‌های هنری که در نگاه اول خیلی گیشه‌پسند به‌نظر نمی‌رسند. منتقدان، ساختار بصری فیلم که مبتنی بر نماهای لانگ‌شات بود را در تناقض با محل اصلی عرضه فیلم (فضای وب) ارزیابی کردند ،ولی ظاهرا مخاطبان خیلی با این نظر همراه نبودند.

 مرد ایرلندی
بازگشت اسکورسیزی کبیر به دنیا و مولفه‌های آشنایش در یکی از سینمایی‌ترین فیلم‌های سال‌های اخیر. فیلم به‌صورت محدود در سینماها اکران شد تا بخت حضور در اسکار را از دست ندهد. زمان طولانی فیلم تماشای آن را در یک نشست دشوار کرده بود و در عوض در توزیع آنلاین راحت‌تر می‌شد حماسه 3ساعت و نیمه اسکورسیزی را تماشا کرد.