خوب حرف زدن یا حرف خوب زدن؟

بهروز رسایلی

بعد از یک مصاحبه مفصل با سایت ورزش سه، مهرداد هاشمی که عضو خبرساز هیأت‌مدیره پرسپولیس طی چند‌ماه گذشته بوده روی آنتن شبکه سوم رفت تا در مورد شرایط و ابهامات باشگاه توضیح بدهد. حضور و مصاحبه او در این برنامه که البته بیشتر شبیه سخنرانی بود، چند نکته و حاشیه مهم داشت.

1-  آنچه در آن تردیدی وجود ندارد این است که هاشمی فن سخنوری را به خوبی می‌داند. او ناطق قابلی است و حداکثر استفاده را هم از این امتیازش می‌برد. با این حال دو مقوله «خوب حرف زدن» و «حرف خوب زدن» با هم فرق می‌کند. هاشمی بازی با کلمات را بلد است و این در درجه اول ممکن است برای خیلی از مخاطبان قانع‌کننده باشد، اما قضاوت نهایی با ارزیابی رفتار و عملکرد او صورت خواهد گرفت. بنابراین کوپن سخنرانی به اندازه کافی خرج شد و از حالا به بعد نوبت عملگرایی است.
  2-  محمدحسن انصاری‌فرد دعوت هاشمی به مناظره را نپذیرفت و حتی لابه لای این همه طعنه و کنایه (و بعضا تهمت) عضو هیأت‌مدیره، پشت خط تلفن هم نیامد تا جواب بدهد. هم‌اکنون و تا زمان طولانی هیچ مسابقه فوتبالی در کشور برگزار نمی‌شود. بنابراین بهانه‌هایی همچون حفظ آرامش قابل‌قبول نیست و روشن است که انصاری‌فرد از مواجهه با هاشمی هراس دارد. کاملا قابل درک است که دست انصاری‌فرد به‌خاطر مدیریت غلط و پراشتباهش کاملا خالی است و چیزی برای عرضه در مناظره ندارد، اما دست خالی محمدحسن به‌معنای دست پر هاشمی نیست. جناب هاشمی و سایر اعضای هیأت‌مدیره هم به اندازه خودشان در مورد بسته شدن قراردادهای غلط و زیانبار مسئول هستند. این توجیه که «ما نامحرم بودیم و بازی‌مان نمی‌دادند» مطلقا قابل پذیرش نیست. اگر نامحرم بودید، ول می‌کردید می‌رفتید تا مسئولیتی در غرق شدن این کشتی نداشته باشید.
  فوتبال ایران در بیشتر پرونده‌های حقوقی بین‌المللی بازنده شده و پیروزی سایپا علیه ورنر لورانت و انگین فیرات از معدود برتری‌های حقوقی تاریخ این رشته ورزشی است. هر دو مورد هم در زمان مدیرعاملی هاشمی در سایپا رقم خورده و او در این مورد درست می‌گوید. با این حال پیش از شرح این پیروزی، هاشمی باید جواب بدهد چرا بستری فراهم شد که لورانت بعد از 6هفته کار، تیم صدرنشین را رها کند و برود؟ چرا او در گلایه از وضع مدیریتی سایپا به کیکر گفت: «آنجا چمن را هم خودم باید کوتاه می‌کردم»؟ بله؛ دایی آن سال تیم روی زمین مانده لورانت را قهرمان کرد، اما سال بعدش یازدهم شد. آیا ممکن نبود با حفظ لورانت، دوره موفقیت سایپا طولانی‌تر شود؟
  3- و نکته آخر اینکه حداقل نویسنده این مطلب، حرف‌های هاشمی در تقبیح تمدید زودهنگام قرارداد با بازیکنان را نفهمید. یعنی متوجه نشدیم که کجای این کار غلط است و چرا مثلا الان پرسپولیس نباید با بشار رسن یا شجاع خلیل‌زاده برای فصل بعد توافق و تفاهم کند؟ اتفاقا همه جای دنیا چند‌ماه قبل از پایان قراردادها این پروسه شروع می‌شود، اما هاشمی به‌شدت این روند را زیر سؤال برد که فلسفه مخالفت او را درنیافتیم. کاش خود استاد توضیح بدهد و ما را از جهل و گمراهی خلاص کند.