سالمندان و عبور از کرونا

مینا سماواتی- کارشناس ارشد روانشناسی بالینی

کرونا نظم اجتماعی و روال طبیعی زندگی بسیاری از افراد جامعه را برهم زده. 3نوع رویکرد در مواجهه با این بیماری مسری به‌وجود آمد. عده‌ای که از همان روزهای  ابتدایی خود قرنطینگی را در پیش گرفتند و پس از مدت کوتاهی توانستند روال زندگی خود را منطبق با آن تعریف کنند. 
دسته دومی که خیلی زود به زندگی قبلی خود بازگشته و با حداقل میزان مراعات و فاصله‌گذاری در محل کار، اماکن تفریحی و خرید حضور پیدا کردند و دسته سومی که در قرنطینه با مشقت و دشواری حضور دارند و به‌دلیل نداشتن برنامه متنوع دچار بلاتکلیفی و حتی افسردگی شده‌اند. بحث من در مورد دسته سوم است که بیشتر گروه سالمندان را تشکیل می‌دهد. در ابتدا بگویم که در این گروه افرادی هستند که توانسته‌اند مانند گروه اول برنامه منظم و متنوعی را در خانه برای خود فراهم کنند اما به هر حال بخش بزرگی از آنها به‌دلیل مشکلات جسمی، بیماری‌های مختلف و حتی نداشتن سواد نتوانسته‌اند از پس حضور در خانه بر بیایند و ممکن است این دوران حتی به ضرر آنها تمام شود. الان وقت تعریف برنامه با چشم‌انداز بلندمدت برای این گروه نیست بلکه مسئولان اجتماعی دولت با بررسی موشکافانه این مشکل باید برنامه کوتاه‌مدتی برای این دسته از افراد جامعه تعریف کنند تا از ایجاد هزینه‌های سنگین درمانی در آینده جلوگیری شود. بهتر است که در این زمینه با پزشکان متخصص و کادر درمانی مجرب جلساتی تشکیل شود و از آنها بخواهند که راهکاری برای حضور حداقلی این افراد در بستر اجتماعی تعریف کنند. مثلا ارزیابی کنند که آیا می‌شود به شکل فردی، سالمندان تنها در خانه را با رعایت فاصله و موازین بهداشتی در خانه خودشان ملاقات کرد؟ آیا می‌توان به آنها اجازه داد در ساعات خلوت روز در پارک یا فضای سبز اطراف خانه خود برای قدم زدن، حضور پیدا کنند؟ و کارهایی از این دست که سلامت روانی این افراد به مخاطره نیفتد. با توجه به اینکه شیوع این بیماری ادامه‌دار خواهد بود، هرچه سریع‌تر دولت باید فکری به حال این دسته از افراد جامعه که اتفاقا آسیب‌پذیر‌تر هستند، داشته باشد در غیراین صورت ممکن است همزمان با این بیماری و یا بعد از آن هزینه‌های سنگینی برای درمان بیماری‌های دیگر آنها صرف شود.