باش، جریمه‌ام کن...

فرهادیلدا

اصلا همین برگ جریمه می‌شود دلخوشی در این روزهای سوت‌و‌کور. ماشین از نفس‌افتاده و ما هم از هراس بیماری کم‌کم تنگی‌نفس گرفته‌ایم. دلم خوش بود به این ازدحام جمعیت که شاید در بین‌شان یکی را ببینم چون تو و لبخند بزنم حتی به اشتباه. این ازدحام هم گم شد و حالا چهارچرخ تنها همانقدر بی‌پناه و غریب است که ما انسان‌های دوپا.گاهی باید به نشانه‌ها دل‌خوش کرد و اصلا همین برگه جریمه یکی از همین نشانه‌هاست. در این خلوتی خیابان همین برگه جریمه یعنی اینکه پلیس آمده و برگه جریمه را نوشته و امید داشته که من بیایم و برگه جریمه‌ام را بردارم. ما همدیگر را نمی‌بینیم اما امید که در دلمان نمرده‌است. شاید تو را هم دیدم. امید است دیگر...