چو بید بر سر امید خویش می‌لرزیم

آخرین روز بهمن‌ماه، پس از چند روز رد و بدل‌شدن شایعاتی مبنی بر ورود ویروس کرونا به ایران، بالاخره ابتلا و درگذشت 2 نفر در قم تأیید شد. راستش را بخواهید با اینکه در بزنگاه‌ها و بحران‌های پیشین هم‌چنین ناملایماتی را از سر گذرانده بودیم، اما هیچ باور نمی‌کردیم که در این روزها نیز احتکار و گرانفروشی باز هم به‌عنوان پربسامدترین واژه‌ها بشوند سر خط اخبار. در عین حال که داروخانه‌ها اغلب با این راهنما بر درهایشان که «ماسک و ضدعفونی‌کننده نداریم» شهروندان را راهی خانه می‌کردند و اینجا و آنجا چند انبار احتکار این اقلام ضروری این روزها کشف می‌شد، بودند مردمان و نیز کارخانه‌هایی که نسخه‌های اهدایی از این اقلام را رایگان توزیع کردند. شیب نمودار ابتلا به ویروس کرونا، صعودی شده و آنطور که مسئولان وزارت بهداشت و دیگر کارشناسان می‌گویند در روزهای اوایل فروردین صعودی‌تر هم خواهد بود، دست‌کم به این دلیل که هر روز بر تعداد آزمایشگاه‌های تشخیص ابتلا به آن افزوده می‌شود و از این‌رو افراد بیشتری از دچارشدن خود آگاه می‌شوند. آمارهای غیررسمی، تعداد مبتلاها و قربانیان را بسیار بیش از آنچه از مرکز روابط عمومی و اطلاع‌رسانی وزارت بهداشت اعلام می‌کنند، می‌دانند و شایعات هم به نگرانی‌هایی عجیب و غریب‌تر دامن می‌زنند. در این میان و درحالی‌که از ترس ابتلا، چو بید بر سر امید خویش می‌لرزیم، ویدئوها و عکس‌هایی از فداکاری پزشکان و پرستاران در درمان بیماران منتشر می‌شود و موجی از ستایش و قدردانی از آنان، شبکه‌های اجتماعی را پر می‌کند. سایت رهبر انقلاب هم همگام با این موج، ویدئویی از ایشان منتشر کرد که طی آن از مجموعه وزارت بهداشت، پزشکان، پرستاران و کادر درمانی تشکر و ابراز امیدواری می‌کنند که کلک این ویروس کنده شود. شاعران هم دست به‌کار می‌شوند و برای کندن کلکش شعر می‌نویسند. عده‌ای از داخل قرنطینه‌های خانگی، شوخی و طنز و کنایه و مطایبه‌هایشان را در شبکه‌های اجتماعی دست به‌دست می‌کنند.