پروتئینی که به جای شما ورزش می‌کند
تحقیقات جدید نشان می‌دهد که سیسترین احتمالا مسئول بسیاری از فوایدی است که ورزش درست و منظم برای بدن به همراه دارد
زهرا خلجی_خبرنگار
ورزش از مهم‌ترین راه‌ها برای کاهش اثرات ناشی از کم‌تحرکی مرتبط با سن و اختلال در تنظیم متابولیسم بدن به‌حساب می‌آید. به گزارش نیچر، اگرچه انجام طولانی مدت ورزش استقامتی، سطح حساسیت انسولین خون و حجم ریه را افزایش می‌دهد اما همچنان بسیاری از فواید ورزش برای متابولیسم و اجزای ژنتیک بی‌خبر هستند. در این گزارش به این نکته اشاره شده است که «سیسترین» خانواده‌ای از پروتئین‌های تحریک‌پذیر در ورزش از واسطه‌های مهم فواید ورزش برای بدن است.
با رشد درصد سالمندان در جامعه، نگرانی‌ها در مورد افزایش مسئولیت مراقبت از سلامتی نیز تقویت شده است. راهکارهایی که بتواند عملکرد مناسب بدنی را در سنین بالا حفظ کند بسیار مهم است. در مطالعات تکراری سالمندان جامعه حفظ تحرک را بزرگ‌ترین دغدغه در سنین پیری ذکر کرده‌اند. تحرک هم از نظر فیزیکی و هم روانی بسیار مهم است چرا که با رضایت شخصی و حفظ روحیه همراه است. یکی از راه‌های جلوگیری از افت عملکردی ناشی از بالارفتن سن، انجام ورزش‌های استقامتی است. این ورزش به بازسازی بافت‌های عضلانی کمک کرده و باعث تغییر متابولیک و سلامت اندام‌های داخلی می‌شود.
فارغ از اینکه ورزش شما از نوع پیاده‌روی در پارک یا انجام ورزش سنگین در باشگاه است، فعالیت بدنی همیشه باعث می‌شود بدن شما روی فرم باشد. اما چه می‌شد اگر می‌توانستیم بدون حرکت دادن عضله‌ها، از مزایای تمرینات استفاده کنید؟
محققان پزشکی میشیگان در حال مطالعه روی کلاسی از پروتئین طبیعی به نام سیسترین هستند که می‌تواند بسیاری از تأثیرات ورزش را در بدن ایجاد کنند. این یافته که با آزمایش روی موش و مگس در آزمایشگاه انجام شده، در نهایت نشان می‌دهد دانشمندان با استفاده از سیسترین می‌توانند با تحلیل رفتن عضلات به واسطه افزایش سن و دلایل دیگر مقابله کنند.
میونجین کیم، استادیار پژوهش در گروه فیزیولوژی مولکولی می‌گوید: محققان پیش از این مشاهده کرده بودند که سیسترین با ورزش کردن در عضله‌ها تجمع می‌کند. کیم که با پروفسور یون هی لی و یک تیم از محققان می‌خواستند درباره ارتباط ظاهری پروتئین با ورزش اطلاعات بیشتری کسب کنند در نخستین قدم دسته‌ای از مگس‌ها را به فعالیت ترغیب کردند.
رابرت وسلز و آلیسون سووکوفسکی، از دانشگاه ایالتی وین در دیترویت که از همکاران کیم و لی در این پروژه هستند، با بهره‌گیری از غریزه عادی مگس Drosophila برای بالا رفتن و خارج شدن از لوله آزمایش، یک نوع تردمیل مگسی ایجاد کردند. با استفاده از این مزیت، این تیم مگس‌ها را برای 3هفته تمرین دادند و در نهایت توانایی دوندگی و پرواز مگس‌های عادی را با مگس‌هایی که پرورش یافته بودند و توانایی ساخت سیسترین نداشتند، مقایسه کردند. لی گفت: مگس‌ها معمولا می‌توانند به‌مدت 6ساعت پرواز کنند و توانایی مگس‌های عادی با تزریق سیسترین برای پرواز بیش از این زمان بیشتر شده بود. مگس‌های بدون سیسترین اما با تمرین هم نتوانستند این مدت را افزایش دهند.
علاوه بر این، وقتی آنها سطح سیسترین را در عضله مگس‌های عادی افزایش دادند متوجه شدند توانایی آنها حتی بدون ورزش کردن‌این مگس‌های پرورشی نیز بیشتر شده است. در واقع مگس‌ها با سیسترین بیش از حد، سطح تاب آوری‌شان در طول ورزش بیشتر شده بود.
لی تأکید می‌کند: از نظر ما سیسترین می‌تواند فعالیت‌های سوخت و‌سازی را با خاموش یا روشن کردن راه‌های مختلف متابولیکی هماهنگ کند. این نوع از تأثیرات ترکیبی برای تولید اثرات ورزشی مهم است.
لی همچنین به یک همکار دیگر با نام پورا مونوز کانوس از دانشگاه پمپئو فابرا در اسپانیا کمک کرد تا تشخیص دهد سیسترین در یک عضله خاص می‌تواند به جلوگیری از تحلیل رفتن آن عضله بی‌حرکت کمک کند، مانند عضلات اندام‌های حرکتی که برای مدت طولانی تحت فشار بوده است. این مطالعه مستقل دوباره مشخص کرد سیسترین به تنهایی برای تولید مزایای بسیاری از حرکات ورزشی کافی است.
وقتی از لی پرسیده شد که آیا مکمل‌های سیسترین می‌توانند در دسترس باشند؟ او پاسخ داد: نه کاملا. سیسترین مولکول کوچکی نیست اما ما به‌دنبال مولکول‌های کوچک تعدیل‌کننده سیسترین هستیم.
کیم نیز در این‌باره گفت: دانشمندان هنوز نمی‌دانند سیسترین چگونه با ورزش کردن در بدن ایجاد می‌شود. این نکته برای مطالعات آینده بسیار مهم است چرا که می‌تواند منجر به درمان افرادی شود که قادر به تحرک و انجام حرکات ورزشی نیستند.
تاثیرگذاری مهم
سیسترین می‌تواند فعالیت‌های سوخت و‌سازی را با خاموش یا روشن کردن راه‌های مختلف متابولیک هماهنگ کند. این نوع از تأثیرات ترکیبی برای تولید اثرات ورزشی مهم است
