نمایش و خودنمایی افراد در صفحات مجازی

علیرضا سفیدچیان ـ  روانپزشک

با مروری در صفحات مجازی و شبکه‌های اجتماعی، شاهد افرادی هستیم که در حال نمایش و خودنمایی از چهره و ادا و اطوارهای خویش هستند که عموما این صفحات شخصیتی را هم در بردارند؛ پرحرفی، خودافشاگری، عدم‌تحمل تنهایی، جلب توجه، هیجانی کردن حرکات نمایشی، برانگیختگی‌های جنسی، تحریک‌پذیری، رفتار توجه‌طلبانه و پرزرق و برق و اگر کانون توجه نباشند یا تحسین و تأیید نشوند، تندخو نیز می‌شوند.
مروری بر علل: 
ـ اصولا آدمی به‌دنبال دیده شدن است که اگر از زمان کودکی این ویژگی صحیح شکل گرفته و تربیت شده باشد، باعث افزایش اعتماد به نفس خواهد شد. همچنین درصورت وجود محرومیت‌های عاطفی و کمبود محبت و صمیمیت در دوران کودکی، عقده‌های درونی شکل گرفته و چنین شخصی با به‌نمایش گذاشتن خود، کمبودهایش را جبران می‌کند. از طرف دیگر، توجه و محبت بیش از حد و اندازه، کودک را لوس و پرتوقع می‌کند. در چنین خانواده‌هایی هم بچه‌ها نمایشی بار می‌آیند.
 ـ اختلال در شخصیت.
ـ  کمرنگ شدن ارزش‌ها، بی‌توجهی به اخلاق درونی و صفات نیک و ارزشمند انسانی.
ـ  تشویق رفتارهای نمایشی از طرف جامعه.
ـ  ارزش‌مداری و تأیید دلربایی، جذابیت‌های ظاهری و عشوه‌گری در جامعه.
ـ  به هر مقدار که رفتار و عمل فردی در دنیای واقعی نادیده گرفته شود، به همان میزان روی به نمایش در دنیای مجازی خواهد آورد.
ـ  همه‌گیری پدیده زشت «فخرفروشی».
ـ  ضعف اعتماد به نفس و خودکم‌بینی، این افراد را از داشته‌های درونی و واقعی خود غافل کرده و رو به ظاهرسازی و جلب توجه می‌آورند.

چند راهکار در پیشگیری و درمان: 
ـ  تقویت ارزش‌های معنوی.
ـ  آموزش مهارت‌های زندگی برای افزایش اعتماد به نفس از دوران کودکی.
ـ این افراد اغلب از احساسات واقعی خود بی‌خبرند و تبیین احساسات درونی آنها فرایند درمانی مهمی است.
ـ  اصلاح روش‌های تربیت فرزند.
ـ تأیید نکردن و بی‌محلی به رفتارهای نمایشی از طرف جامعه.
ـ  تأکید و تمرین بر داشته‌های واقعی خویش با بروز خلاقیت‌های علمی، هنری، ورزشی و...
ـ  ارتقای سطح سواد فضای مجازی در جامعه؛ به‌ویژه برای جوانان و خانواده‌ها.
ـ  اهتمام ویژه به مشاوره و روان‌درمانی برای تقویت اعتمادبه‌نفس و مشکلات شخصیتی.