یادداشت
شست‌وشوی مخ صاحب قالی
رضا رفیع|طنزپرداز و مجری تلویزیون:
معمولاً قالی کف اتاق را هروقت که کثیف و سنگین شود، می‌شویند. اما آخرسال، معمولاً زمانی است که اکثر مردم هنگام انجام عملیات خانه تکانی از بیخ، اقدام به شستن فرش‌های منزل هم می‌کنند. منتها، با توجه به ابعاد و حجم سنگین فرش(به‌خصوص بعد از آنکه آب به‌خود بگیرد)، شستن آن اصطلاحاً کار حضرت فیل است و گاو نر می‌خواهد و مرد کهن؛ فلذا هیچ‌کس نمی‌تواند خودش اقدام به شستن فرش کند و آن را با دست بشوید یا بیندازد داخل ماشین لباسشویی. خانه‌های امروز هم مجال این کار را نمی‌دهد. درست هم نیست.
زمانی که مردم خودشان فرش‌شان را می‌شستند و آن را روی دیوار حیاط منزل پهن می‌کردند که خشک شود عده‌ای اشخاص دزد کثافت، اقدام به کشیدن و کش رفتن فرش‌های شسته شده از روی دیوارهای منازل می‌کردند و طرف وقتی می‌آمد فرشش را جمع کند یک کسی باید می‌آمد خودش را جمع می‌کرد. خب شما هم باشید پس می‌افتید.
الآن اما مردم تغییر روش داده‌اند و زنگ می‌زنند شرکت‌های قالیشویی تا بیایند قالی آنها را ببرند، بشویند، برگردانند. گاهی صحیح و سالم برمی‌گردانند گاهی هم با یک جای پاره شده و خیلی شیک و مجلسی، قیافه‌ای حق به جانب می‌گیرند که:«خودش از اول این شکلی بود!»... حالا بیا ثابت کن از اول این شکلی نبوده!
جالب اینکه به موازات تغییر روش مردم در شستن قالی، آن سارقان فرش نیز که پیش از این ذکر شرشان رفت؛ در شیوه و شگرد فرش‌دزدی خود تجدید نظر کرده و تغییر استراتژی داده‌اند. آگهی‌های الکی به مطبوعات می‌دهند که:«قالی‌های شما را می‌شوییم»؛ اما در حقیقت قصد شستن مخ صاحب قالی را دارند. آنها مجوز این کار را ندارند و وقتی به منازل مراجعه می‌کنند؛چنان قالی‌ها را بار می‌کنند می‌برند که هیچ دزدی تا به حال به این آشکاری ندزدیده است. آنها خیلی هم دروغ نمی‌گویند. قالی را یک جوری می‌شویند که هیچی از آن برای صاحبش باقی نمی‌ماند. باقی بقایش/قالی فدایش!
بسته پیشنهادی: اگر شما نیز مثل بنده موافقید که دزدها خیلی مقصر نیستند و اشکال از ماست که برماست؛ پس به راهکارهای پیشگیرانه نگارنده دقت بفرمایید و نکات ارزنده ما را آویزه گوش کنید:
1- یک تلفن ناقابل: هرکس که با وانت و کامیونش آمد که فرش‌های شما را ببرد بشوید، اولا از آنها بخواهید که مجوزشان را درسته به شما نشان دهند. بعدش هم سریع بروید زنگ بزنید به اتحادیۀ قالیشویان محترم و از آنها کسب تکلیف کنید. حالا ممکن است بپرسید که خب چرا خود مطبوعات که آگهی‌های این شرکت‌های کذایی را چاپ می‌کنند، قبلش زنگ نمی‌زنند به این اتحادیه؛خب زنگ بزنید از خودشان بپرسید. ما فقط این قدر می‌دانیم که اکثر روزنامه‌ها و مجلات، پول لازم هستند و خیلی هم وقت این کارهای اضافه بر سازمان را ندارند. سرعت و دقت لازم در این کار، مانع کارهای دیگر است.
2- برداشتن شماره: باز هم به تلفن زدن اکتفا نکنید. شماره ماشین حامل فرش خود را هم بردارید، تا درصورتی که شرکت قالیشویی الکی بود و فهمیدید که فرش‌های شما را برده‌اند برای خودشان شست‌وشو دهند بتوانید تازه باعث زحمت نیروی انتظامی شوید و به آنها گزارش دهید که پیگیر ماجرا شوند. فرش سوزن نیست که گم شود. مأموران زحمتکش قادرند که حتی سوزن را در انبار کاه پیدا کنند.
3- ارسال محافظ: به همراه فرش‌های خود، بلاتشبیه عین مریضی که داخل آمبولانس می‌گذارید، یک نفر از اعضای مطمئن خانواده را ضمیمه فرش‌ها کنید تا قالی‌های شما تحت الحفظ خود شما تا محل شست‌وشو برده شده و خیال شما از هرحیث راحت و آسوده باشد. مگر که نامردها، فرش و صاحب فرش را با هم لوله کنند ببرند. آش با جاش!
