لایدا دیویس: داستان‌های خیالی واقعیتِ زندگی‌اند

لایدا دیویس، از داستان‌نویسان پرکار و برنده جایزه من بوکر است. او تنها نویسنده زنده آمریکایی است که در کشور انگلیس طرفداران بیشماری دارد، ولی خودش در نیویورک زندگی می‌کند. این نویسنده 65ساله معمولاً داستان‌هایش را در 2 یا 3صفحه تمام می‌کند. وبسایت پاول، اخیرا با او گفت‌و‌گویی انجام داده که بخش‌هایی از آن در ادامه می‌آید.
ـ  هیچ‌وقت سعی نکردم به طور محض تجربی بنویسم یا اینکه همیشه محافظه‌کار و سنتی باشم. همیشه سعی کرد‌ه‌ام چیزهای جدید را وارد داستان‌ها کنم و از داستان‌پردازی دور شوم. البته برای یک داستان‌نویس این شیوه، غیرمعمول محسوب می‌شود.
ـ  نوشته‌های ساموئل بکت شکلی از عبادت نوشتاری است و تکه استخوانی از انسان‌های مقدس محسوب می‌شود.
ـ من بیشتر یک خواننده صرف آثار بکت هستم و شاید داستان‌هایش برای من جالب باشد ولی نویسنده‌های کوتاه‌نویس معاصر بیشتر روی من تاثیر داشتند تا اینکه بخواهم از آثار بکت الهام بگیرم.
ـ  وقتی در فرانسه کار می‌کردم آنقدر زندگی برایم سخت بود که حتی شب‌ها نانی برای خوردن نداشتم. وقتی نویسنده‌ای شروع به نوشتن می‌کند زیاد به فشارهای محیط زندگی خود توجه ندارد. 
ـ روش کوتاه‌نویسی امروزه به رایج‌ترین نوع نوشتن تبدیل شده است. کوتاه‌نویسی شاید کار ساده‌ای باشد ولی خیلی سخت است که داستان کوتاه، خوب هم باشد.
ـ  معتقدم داستان‌های خیالی بخشی از واقعیت و زندگی روزمره مردم هستند. شاید در کتاب بعدی مجموعه‌هایی جداگانه از هرکدام از قصه‌های خیالی و واقعی منتشر کردم.