استفاده بهینه از برف

پرویز کردوانی ـ چهره ماندگار علمی

برفی که تهران و بسیاری از شهرها را سفیدپوش کرد، در این فصل کم‌سابقه بود. از این نظر خوشحالی بسیاری از شهروندان شهرهای مختلف را در پی داشت.
واقعیت این است که برف اخیر از نظر کشاورزی در نامناسب‌ترین فصل سال بارید. برف در چنین ایامی باز شدن رشته‌های پنبه و ازبین‌رفتن کشتزارهای این محصول را در پی دارد؛ ضمن اینکه چغندری که هنوز برداشت نشده است با بارش برف عیار خود را از دست می‌دهد و کیفیت آن پایین می‌آید. همچنین برف پاییز معمولا پس از مدتی آب می‌شود و مثل برف زمستان تا بهار و تابستان دوام ندارد. ما 2 منبع برای آب‌های غیر زیرزمینی داریم؛ یکی بارش‌ها و دیگری برف و یخ کوهستان‌ها. برفی که در آبان و آذر می‌بارد، در کوه‌ها نمی‌ماند و از طرفی به دلیل تبخیر بخش قابل‌توجهی از آن منابع آب زیرزمینی را تقویت نمی‌کند. این برف می‌تواند در شهرها برای فضای سبز مفید باشد؛ به شرطی که بدانیم با آن چه رفتاری داشته‌باشیم. بهترین کار در مواجهه با این برف این است که آن را به سوی فضای سبز هدایت کنیم؛ کارکنان خدمات‌ شهری این برف‌ها را پس از روبیدن به‌جای انتقال به بیرون شهر در بلوارها و پارک‌ها پای درختان بریزید تا هم درخت‌ها در لای برف از سرما در امان باشند و هم دیگر نیازی به آبیاری در تابستان نداشته باشند. همچنین برای کاهش لغزندگی معابر استفاده از شن و نمک، نادرست و کاری اشتباه است. نمک‌ باعث شورشدن منابع آب می‌شود و شن آسفالت خیابان‌ها را خراب می‌کند. بهترین چیز برای پاشیدن روی سطوح لغزنده ماسه بادی و شن‌های روان است. همان شن‌هایی که موجب توفان ریزگرد می‌شوند می‌توانند روی سطوح یخ‌زده قرارگیرند و از لغزندگی آنها جلوگیری کنند.
ماسه بادی نه مانند شن‌ریزه باعث خرابی روکش معابر می‌شود و نه شوری منابع آب را در پی دارد. همچنین این ماسه و شن‌های خیلی ریز که در بیابان‌ها حالت روان دارند بهترین انتخاب برای پرکردن حفره‌هایی هستند که از آنها لوله آب و گاز رد شده است؛ چون از پوسیدگی لوله‌ها جلوگیری می‌کنند.