امام در ابتدا مخالف تسخیر سفارت بود

علی مطهری، نماینده مردم تهران در یک سخنرانی درباره تسخیر لانه جاسوسی گفته است: «طولانی شدن تسخیر سفارت آثار مخربی برای ما داشت و من معتقدم که اگر شهیدمطهری بود اجازه این کار را نمی‌داد و حتما با آن مخالفت می‌کرد. همچنان که امام هم در ابتدا که خبر تسخیر سفارت را به ایشان دادند گفت بیرونشان کنید اما بعد حاج‌احمدآقا و آقای موسوی خوئینی‌ها پیش امام رفتند و با امام صحبت کردند و گفتند این کار آثار بدی دارد و شور انقلاب می‌خوابد و امام بالاخره موافقت کرد.» بخش‌هایی از مهم‌ترین اظهارات مطهری در دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه شهیدبهشتی را براساس روایت خبرگزاری ایسنا بخوانید. 

  من تسخیر سفارت آمریکا را از ابتدا کار درستی نمی‌دانستم. اگر تسخیر سفارت را عکس‌العمل طبیعی مردم و خارج از قدرت دولت وقت بدانیم، طولانی‌شدن گروگانگیری به صلاح کشور نبود و آثار مخربی برایمان داشت. زیرا چهره بدی از ایران نشان داده شد و ۴۴۴روز علیه ما تبلیغ شد و چهره‌ای مثل داعش امروز از انقلاب در دنیا نشان داده شد.
   (در پاسخ به سؤال یکی از دانشجویان مبنی بر اینکه آیا با جاسوسی در سفارت آمریکا موافق بوده است): همه کشورها این کار را می‌کنند؛ مگر شوروی این کار را نمی‌کرد؟ مگر خود ما در کشورهای دیگر این کارها را نمی‌کنیم؟ حالا آنها گسترده‌تر این کار را انجام می‌دادند. مگر به این بهانه می‌شود وارد سفارتخانه شد؟ 
  من معتقدم اگر شهیدمطهری بود امام را منصرف می‌کرد. در این‌باره ظن قریب به یقین دارم. ایشان همان دوماهی که زنده بود در مواردی امام را از برخی کارها منصرف کرد. مثلا امام می‌خواست لاهوتی را به‌عنوان رئیس کمیته منصوب کند که شهیدمطهری با آن مخالفت کرد. این در حالی بود که حکم آقای لاهوتی در راه صداوسیما بود که قرائت شود اما پس از مخالفت شهیدمطهری امام دستور داد حکم را برگرداندند و پاره کردند و شهیدمطهری آقای مهدوی کنی را برای کمیته پیشنهاد کرد. 
   در اسفند سال۵۷ یا فروردین۵۸ نیز فداییان خلق از دیوار سفارت بالا رفتند و سفارت را گرفتند. شهیدمطهری با این کار مخالفت کرد و به آقای مهدوی کنی گفت آنها را بیرون بریزید می‌خواهند برای کشور مشکل درست کنند. ایشان اگر در جریان تسخیر سفارت آمریکا هم بود با این کار مخالفت می‌کرد.
   رابطه با آمریکا چیز مهمی نیست و از ابتدا هم قرار نبود قطع شود. بعد از تسخیر سفارت آنها رابطه را قطع کردند، اما مذاکره بستگی به شرایط دارد که صلاح است یا نه و باید این را سنجید. شروع مذاکره با دستور رهبری بوده است. آن زمان سلطان قابوس پادشاه عمان نامه‌ای آورد که ما حق غنی‌سازی‌ را به رسمیت می‌شناسیم و رهبری هم دستور داد مذاکره انجام شود.
   (در واکنش به اعتراض برخی دانشجویان به اظهارات وی مبنی بر انجام مذاکره با دستور رهبری): چرا وحشت دارید که رهبری دستور مذاکرات را داده است؟ آیا همیشه باید بگوییم که ایشان مخالف مذاکره بوده است؟