درنگ در فصل هزاررنگ

گیتی نوروزیان ـ نقاش

 دیدن این‌همه بی‌نظمی بصری در برخی مسیرها آدم را به‌فکر وامی‌دارد که چرا هیچ‌وقت در جایی که دست انسان در کار نیست، خبری از اغتشاش تصویری نیز نیست؟ چرا هیچ‌جای طبیعت نیست که در آن رنگ‌ها با هم  والبته در ستیز و با زیبایی در جدال باشند؟ چرا ما آدم‌ها ترکیب و تلطیف رنگ‌ها را از طبیعت نمی‌آموزیم و این آموخته‌ها را در نماسازی و چیدمان‌ها به‌کار نمی‌گیریم؟ فصلی که در آنیم، جشنواره‌ای از رنگ‌ها را در نقاط بسیاری برپا کرده است. کسانی که از مسیرهای پردرخت می‌گذرند، این شانس را دارند که برگ‌هایی را با رنگ‌های گیرا ببینند و لذت ببرند؛ لذتی که می‌تواند با الگوبرداری از طبیعت همراه باشد. بی‌نظمی‌های تصویری ناشی از نبود تفکر و حتی تصور درست در ایجاد فضاها و محیط‌هایی است که سطح آنها تصویری را به ما منتقل می‌کنند. با وجود تصور و تفکری منسجم قطعا چنین مشکلی وجود نخواهد داشت و ما به‌جای تضاد رنگ‌ها با آمیزه‌ای هدفمند از آنها مواجه خواهیم بود؛ کاری که می‌تواند شهر و محیط‌های شهری را برای همه ما دیدنی و زیبا کند، استرس و هیجان‌های منفی را از میان بردارد و در موارد بسیاری موجب خوش‌خلقی، خوش‌رفتاری و مدارا شود. پاییز می‌تواند آموزگار خوبی برای ما در ترکیب رنگ‌ها به‌گونه‌ای باشد که حسی زنده و پویا به بیننده منتقل شود. این فصل 3ماه دارد که یکی از آنها را پشت‌سر گذاشته‌ایم و تا چند روز بعد، دیگری را به میانه می‌رسانیم. فرصت خوب تماشا را در پاییز از دست ندهیم. ضمن اینکه باید مدنظر داشته باشیم تأثیر رنگ‌ها بر آرامش شهروندان از آن رو توجه بیشتری را می‌طلبد که براساس آمارها بخشی از خشونت‌های کلامی و رفتاری در شهرها به‌ویژه شهرهای بزرگ می‌تواند با اغتشاش بصری و نازیبایی‌های تصویری در ارتباط باشد. از این رو هرگونه تلاش برای تلطیف فضای شهر سعی در کاستن از خشونت و سوءرفتار نیز به‌حساب می‌آید.