تراژدی ترسناک آدم‌هایی که بدذات نیستند
حرف‌های بونگ جون هو، کارگردان فیلم «انگل» درباره این فیلم، اهمیت صدا در سینما و اسکار
مایک واز
ترجمه: آرش نهاوندی
موفقیت بونگ جون هو در زمینه بازآفرینی فیلم‌های هیولایی در فیلم «میزبان» یا تبدیل یک درام خانوادگی به موضوعی کاملا متفاوت در فیلم «مادر» سبب نشده تا بونگ جون هو دست از تلاش برای ارائه آثار برتر بردارد. در مورد فیلم «انگل» (پارازیت) که در جشنواره سینمایی کن 2019 جایزه نخل طلا را برد، می‌توان گفت جون هو در این فیلم نهایت استعداد خود را به‌کار برده تا تنش‌های موجود میان طبقه فقیر و غنی و اصالت آنها را به مخاطب بازنمایاند. با این کارگردان کره‌ای درباره فیلم انگل، جایگاه این فیلم در میان نامزدان اسکار و اهمیت طراحی صدا و ستایش این کارگردان از آخرین کارهای آلفرد هیچکاک صحبت کرده‌ایم.
ایده اصلی ساخت فیلم انگل از کجا آمد؟
موضوع محوری این فیلم، ایجاد احساس در مخاطب درباره دزدانه وارد شدن به یک خانواده است. به‌خاطر همین ما اسم انگل را برای فیلم برگزیدیم. مانند شخصیت اصلی فیلم، من نیز مدتی را به‌عنوان دبیر دبیرستان تدریس کردم. البته نه در مدارس دخترانه که بیشتر در مدارس پسرانه. زمانی نیز به‌عنوان معلم سرخانه یک خانواده ثروتمند تدریس می‌کردم و به‌خاطر دارم فرزند خانواده مرا به طبقه دوم خانه برد و سونای اختصاصی‌‌شان را به من نشان داد. در آن زمان من بسیار شگفت‌زده شدم. به‌خاطر دارید که در صحنه‌ای از فیلم نمایی از یک سونای اختصاصی کوچک نمایش داده می‌شود؟
بله به‌خاطر دارم.
نام فیلم را می‌توان در معانی مختلفی به‌کار برد. خانواده فقیر به درون خانواده ثروتمند نفوذ می‌کند. در فیلم می‌بینیم پدر خانواده خود را مانند انگلی که درون بدن قرار دارد، به ساختمان چسبانده است. در پایان این فیلم، پدر خانواده مانند انگلی است که می‌خواهد میزبانش را ببلعد اما برای او بسیار دشوار است بتواند خانه را بخرد. ما با توجه به میانگین درآمد وی محاسبه کردیم که 540سال زمان می‌برد تا او بتواند خانه را بخرد. در فیلم انگل قهرمانان یا بدذات‌های واقعی وجود ندارند.
فکر می‌کنید تماشاگران آمریکایی چه واکنشی در قبال این منظره اخلاقی خاکستری از خود نشان دهند؟
آنچه از واکنش مخاطبان آمریکایی تا‌کنون شنیده‌ام این است که درحالی‌که در بسیاری از فیلم‌ها می‌توان میان قهرمانان و بدذات‌ها به وضوح تمایز قائل شد اما به‌دلیل اینکه فیلم پارازیت بسیار واقع‌گرایانه است، می‌توان با هرکدام از خانواده‌ها همدردی کرد، دقیقا مانند دنیای امروز که در آن زندگی می‌کنیم. مخاطبان استرالیایی و اروپایی نیز کم و بیش همین واکنش را داشته‌اند. اگرچه این فیلم بدذات‌ها و شرورهای واقعی ندارد، پایان آن با یک تراژدی ترسناک همراه است. من می‌خواهم تماشاگران فیلم به این فکر کنند که چطور بدون وجود هیچ بدذات واقعی چنین اتفاقی در آخر فیلم رخ می‌دهد؛ مدیر کمپانی را در نظر بگیرید، او هم خیلی باهوش و سختکوش است. اعضای خانواده فقیر هم شیطان‌صفت نیستند اما اتفاقات ترسناکی رخ می‌دهد، بنابراین این بزرگ‌ترین پرسش فیلم است.
ترکیب صدای فیلم واقعا باعث ارتقای کیفیت آن شده است.
در کره‌جنوبی ما در مراحل اولیه تولید فیلم نیز از یک تدوینگر استفاده می‌کنیم. این مسئله به من و آهنگساز فیلم این اجازه را می‌دهد که بتوانیم ترکیب صداهای متفاوتی را پیش از تولید نهایی امتحان کنیم. در نسخه اولیه ما تعدادی موسیقی سبک باروک را به فیلم اضافه کردیم تا ببینیم چطور روی فیلم می‌نشیند و در پایان شما می‌بینید که ترکیب انواع موسیقی باروک در بسیاری از سکانس‌های مهم و کلیدی فیلم استفاده شده است.
به‌خاطر دارم در جایی درباره تأثیر موسیقی برنارد هرمان بر شیوه روایت داستانی هیچکاک در فیلم‌هایش خوانده بودم. آیا طراحی صدا و ترکیب موسیقی یا صدا از عناصر اصلی هنر شما هستند؟
من هم مانند بسیاری، از طرفداران برنارد هرمان و تأثیری هستم که او بر فیلم‌های هیچکاک گذاشت. اما همزمان نیز به لحظاتی که در فیلم‌های هیچکاک سکوت برقرار است علاقه دارم. به‌عنوان مثال در کارهای آخر هیچکاک من فیلم «جنون» را بیش از سایر فیلم‌ها دوست دارم. صحنه قتل دوم در این فیلم خیلی جالب و عجیب است، زمانی که قاتل آن زن را خفه می‌کند. پس از قتل این زن، دوربین به آرامی از حالت زوم درمی‌آید و بالا می‌رود تا زندگی روزانه را نشان دهد. لوکیشن این سکانس نزدیک کاونت گاردن است. شما بازار را ـ که باغ را احاطه کرده ـ می‌بینید و هیچ موسیقی و صدایی جز صدای فروشندگان و مردم و عابران نمی‌شنوید. این دقیقا همان کاری است که من همیشه سعی داشته‌ام انجام دهم.
فیلم انگل به درستی برای شرکت در مراسم اسکار سال2020 انتخاب شده است. جایزه گرفتن این فیلم در اسکار برای شما به چه‌معناست؟
از الان نمی‌توانم نتایج اسکار را پیش‌بینی کنم. شیوه انتخاب برندگان در اسکار نسبت به سایر جشنواره‌های سینمایی بسیار پیچیده است. پخش‌کننده آمریکایی فیلم انگل برای این فیلم یک کمپین تبلیغاتی راه انداخته اما من فقط سعی می‌کنم آرامش داشته باشم و از روند برگزاری مراسم اسکار لذت ببرم. برای من این فرصتی بزرگ برای دیدن تعداد زیادی از بازیگران بزرگ خواهد بود.
بونگ جون هو:
نام فیلم را می‌توان در معانی مختلفی به‌کار برد. خانواده فقیر به درون خانواده ثروتمند نفوذ می‌کند. در پایان فیلم می‌بینیم پدر خانواده خود را مانند انگلی که درون بدن قرار دارد، به ساختمان چسبانده است
