شناخت ماهی سالم و فاسد

   با وجود بوی خاص ماهی و سایر آبزیان می‌توان گفت، ماهی‌های تازه تقریبا بوی مطبوعی دارد و اگر از آب‌های شیرین صید شده باشد، بوی گیاهان آبزی همان منطقه را می‌دهند. این در حالی است که ماهی فاسد بوی نامطبوعی شبیه بوی آمونیاک و ترشیدگی دارد و با پیشرفت فساد، بوی گندیدگی شدیدتر می‌شود.
   توجه به حالت فلس‌ها و پولک‌های ماهی، شیوه دیگر تشخیص سلامت و فساد این آبزی است. توجه کنید که فلس‌های ماهی‌های تازه، کاملا به بدن چسبیده و به سختی جدا می‌شود اما در ماهی‌های فاسد، فلس‌ها برجسته بوده و به راحتی کنده می‌شود.
   از نظر شکل بدن نیز بدن ماهی‌های تازه قابلیت ارتجاعی داشته و فاقد ترشحات است، اما اگر با انگشتان خود فشاری روی بدن ماهی وارد کنید ، با این فشار فرورفتگی کامل در بدن ماهی ایجاد شود و ترشحات بدن ماهی زیاد و حالت چسبندگی داشته باشد، نشانه فساد ماهی است.
   نگاه کردن به چشم‌های ماهی شیوه دیگر تشخیص سلامت آن است. چشم‌های ماهی‌های تازه علاوه بر شفاف و درخشان بودن، حالت کاملا محدب دارد اما چشم ماهی‌های فاسد تیره و کدر بوده و کره چشم به‌طور کامل در حفره چشم فرورفته است.
   توجه به سرپوش گوش‌های ماهی راهکار دیگر تشخیص سلامت این آبزی است. در ماهی‌های تازه، سرپوش‌ها به‌طور کامل و تقریبا چسبیده است و سطح داخلی آنها لکه ندارد اما این سرپوش‌ها در ماهی‌های فاسد، تقریبا جدا بوده و روی سطح داخلی آنها لکه‌های قهوه‌ای و قرمزرنگ دیده می‌شود.
  حالت آبشش‌ها نشانه دیگری برای تشخیص ماهی سالم و فاسد است؛ چراکه در ماهی‌های تازه، آبشش‌ها مرطوب و به رنگ قرمز روشن است اما در ماهی‌های فاسد، آبشش‌ها مرطوب نبوده و رنگ خاکستری دارند.