ناامید نباشید
بهروز رسایلی| طی روزهای اخیر انبوهی از اظهارنظرهای منفی در مورد داربی پیش رو منتشر شده است. اگر دقت کرده باشید، بسیاری از کارشناسان و پیشکسوتان 2باشگاه حدس می‌زنند که نبرد یکشنبه آینده پرسپولیس و استقلال چندان تماشایی از کار در نخواهد آمد. عمده دلیل‌شان هم این است که داربی دارد زود برگزار می‌شود و 2تیم به‌اصطلاح جا نیفتاده‌اند. بدون تعارف، فعلا فوتبال درست و حسابی هم از هیچ‌کدام آنها دیده نشده و در نتیجه احتمال رقم خوردن یک مساوی بی‌رمق در آن بازی بالاست. اما آیا این استدلال درست است؟ اتفاقا دلایلی وجود دارد که نشان می‌دهد نودمین شهرآورد پایتخت می‌تواند یک بازی جذاب و دیدنی از کار در بیاید.
استقلال 3بازی قبلی‌اش را نبرده و برای تغییر شرایط نیاز مبرم به کسب پیروزی مقابل پرسپولیس دارد. مساوی در این بازی هم برای آنها چاره‌ساز نیست؛ مخصوصا که بلافاصله بعد از داربی باید در اصفهان به مصاف ذوب‌آهن بروند و هیچ تضمینی وجود ندارد که در آن میدان هم برنده باشند. برای نسل جدید استقلال، برد در داربی می‌تواند میانبر خوشبختی باشد. آنها این فرصت را به‌راحتی از دست نمی‌دهند. تصور نکنید قرار است آبی‌ها در زمین خودشان جمع شوند و در این بازی فقط زیر توپ بزنند. این بیش از حد ساده‌انگارانه است.
در پرسپولیس مهره‌هایی وجود دارند که با عنصر «خلاقیت فردی» قادر به تغییر سرنوشت هر مسابقه‌ای هستند. حتی اگر تصور کنیم سرخپوشان هم‌اکنون نظم تاکتیکی خاصی ندارند، مهارت‌های فردی ستاره‌های این تیم را نباید دست‌کم گرفت. بازیکنی مثل مهدی ترابی اگر در روز خوبش باشد، به‌راحتی می‌تواند معادلات مسابقه را تحت‌تأثیر قرار دهد. فقط کافی است به نمایش او در 15دقیقه پایانی بازی با نفت آبادان نگاه کنید؛ سماجتش، توپگیری‌هایش و البته موقعیت‌سازی‌هایش. آنها همچنین وحید امیری، امید عالیشاه، بشار رسن و احمد نوراللهی را دارند. به این لیست حتما علی علیپور را هم اضافه کنید؛ بازیکنی که در برزخی‌ترین روزهایش به سر می‌برد، اما قبلا 2بار در داربی گل زده و خوب می‌داند گلزنی در این مسابقه، چطور می‌تواند همه ناکامی‌ها و سوءتفاهمات قبلی را از بین ببرد. علیپور جلوی استقلال کوه انگیزه خواهد بود.
هیچ‌کدام از 2مربی با ترکیب و تاکتیک حریف آشنا نیستند و فرصتی برای طراحی «ضد‌تاکتیک» نداشته‌اند. همین امروز مطلقا هیچ‌کس در ایران نمی‌داند گابریل کالدرون تیمش را با چه ترکیب و سیستمی راهی داربی خواهد کرد. اینکه جلال بازی می‌کند یا کنعانی، نادری فیکس می‌شود یا انصاری، تیم با یک مهاجم آرایش می‌شود یا 2فوروارد و خیلی چیزهای دیگر در مورد پرسپولیس روشن نیست. شرایط استقلال هم مشابه است. این تیم کلی «داربی اولی» دارد که سبک بازی‌شان برای پرسپولیسی‌ها شناخته‌شده نیست. بنابراین قاعدتا باید شاهد داربی اکشن و پراتفاقی باشیم؛ آنچه می‌تواند این مسابقه را جذاب‌تر کند.
کالدرون و استراماچونی نشان داده‌اند که اندیشه‌های تهاجمی دارند. استقلال در هر 3بازی گذشته میل به هجوم داشته و اگر هم در برهه‌هایی دفاع کرده، با توجه به سبک بازی حریف ناچار به ارائه چنین نمایشی شده است. شرایط در مورد پرسپولیس و کالدرون هم همین است. مثلا توجه کنید که مربی آرژانتینی چطور در نیمه دوم بازی با تراکتورسازی هر 2مدافع کناری‌اش را بیرون کشید و عناصر هجومی به زمین فرستاد. بعید است این دو مربی نسبت به داربی تهران، افکار محافظه‌کارانه و مصلحت‌اندیشانه داشته باشند. مطمئن باشید داربی کالدرون- استراماچونی شبیه هیچ‌کدام از آن صفر- صفر یا یک- یک‌های آبکی گذشته نمی‌شود. شاید مساوی کنند، اما مساوی‌شان هم احتمالا رضایتبخش خواهد بود.
آه از این پنجاه- پنجاه
آیا اصلا ًامیدی به استانداردسازی داربی تهران هست؟
داربی تهران معمولا در شرایطی غیراستاندارد برگزار می‌شود. 2تیم هم‌خانواده با ورزشگاه و اسپانسر مشترک در حالی رودرروی هم می‌ایستند که هر کدام نیمی از سکوها را در اختیار دارند. بی‌جهت نیست که نرخ تساوی در داربی تهران بسیار بالاست و 40مسابقه از مجموع 89بازی 2 تیم برنده نداشته. خب با این همه تشابه و یکسان‌سازی، چطور می‌توان انتظار داشت این بازی مثل ال‌کلاسیکو یا حتی داربی میلان از آب در بیاید؟ طبیعتا اینطور نخواهد بود. امسال سازمان لیگ خیلی سعی کرد قانون 90 به 10شدن سکوها به سود میزبان را اجرا کند و حتی با هزار مکافات موافقت نهایی دو تیم را هم جلب کرد، اما استانداری تهران لابد بنا به مصالح امنیتی تصمیم دیگری گرفت و شرایط سکوها را دوباره به پنجاه- پنجاه تغییر داد. به این ترتیب یکی از عوامل ایجاد جذابیت مضاعف در این بازی از بین رفت. حالا مسابقه برگشت هم باید به همین صورت برگزار شود و بدتر از همه اینکه مخالفت استانداری روشن کرد در ساده‌ترین مسائل فوتبال ایران هم فقط باشگاه‌ها یا فدراسیون تصمیم‌گیرنده نیستند. با این شرایط آیا واقعا امیدی به 90به 10شدن استادیوم، حتی در سال‌های آینده وجود دارد؟ آیا واقعا می‌توانیم یک روز شاهد حضور زنان هوادار 2 تیم در کنار مردان باشیم؟ اصلا فرض کنید پرسپولیس و استقلال صاحب استادیوم اختصاصی 60هزار نفری شدند و خواستند داربی را در زمین خودشان برگزار کنند، در آن صورت و با این همه وسواس امنیتی که مسئولان ما دارند، 10درصد از هواداران تیم رقیب چطور قرار است در استادیوم مستقر شوند؟ می‌بینید که ما تا رسیدن به کف اصول حرفه‌ای فرسنگ‌ها فاصله داریم. بی‌خیال، بگذریم!
در همینه زمینه :
