جامپ‌کات
یادگار آنتونی‌مان
سکانس دره مرگ فصل افتتاحیه اسپارتاکوس است که توسط آنتونی‌مان کارگردانی شده. وقتی آنتونی‌مان اخراج شد کوبریک می‌خواست این سکانس را با سلیقه خودش بسازد که داگلاس اعلام کرد از فصل دره مرگ رضایت کامل دارد و نیازی به فیلمبرداری مجدد نیست.
حذف دیالوگ‌های اسپارتاکوس
دالتون ترامبو دیالوگ‌های شاعرانه فراوانی برای اسپارتاکوس نوشته بود که کوبریک بسیاری از آنها را حذف کرد. به اعتقاد او اسپارتاکوس یک برده شورشی و بی‌سواد بود و این دیالوگ‌ها با کاراکترش همخوانی نداشت.
اضافه‌شدن صحنه‌های نبرد
بعد از پایان فیلمبرداری و تدوین اولیه، هیچ‌کس از فیلم رضایت نداشت. کوبریک پیشنهاد داد گروه به اسپانیا بروند و سکانس‌های تازه‌ای را فیلمبرداری کنند. کرک داگلاس پذیرفت و کلدر ویلینگهام صحنه‌های نبرد را نوشت.
جای راسل متی هم کیلفور استاین صحنه‌های اضافه شده را فیلمبرداری کرد.
تفسیری چپ‌گرایانه از قدرت توده‌ها
وقتی مشخص شد دالتون ترامبو فیلمنامه‌نویس اسپارتاکوس است سابقه چپ‌گرایی سناریست که براساس رمان یک کمونیست سابق سناریو نوشته بود به حساسیت مضاعفی دامن زد. نتیجه، سانسور بسیاری از صحنه‌های نبرد بردگان با لشکر رومی‌ها بود. از اسپارتاکوس به عنوان تفسیری چپ‌گرایانه از قدرت توده‌ها یاد شد که نتیجه‌اش کوتاه‌شدن بخش‌هایی از فیلم بود.
سکانس حلزون و صدف
اسپارتاکوس جدای از مشکلات سیاسی، درگیر ممیزی اخلاقی هم شد. معروف‌ترین سکانسی که قربانی شد فصل حضور کراسوس (لارنس اولیویه) و آنتونیوس (تونی کریتس) و گفت‌وگو بر سر حلزون و صدف بود؛ سکانسی که انحراف کراسوس را نمایان می‌کرد. سال1991 این سکانس یافته و به فیلم اضافه شد. باند صوتی فیلم از بین رفته بود و به علت درگذشت لارنس اولیویه، آنتونی هاپکنیز در این سکانس جای او حرف زده است.
عظمت و اهمیت اکستریم‌لانگ‌شات
اسپارتاکوس نمونه‌ای مثال‌زدنی در کار با پرده عریض است؛ پرده عریضی که شکوه و عظمت را منعکس می‌کند. شیوه دکوپاژ کوبریک در اسپارتاکوس متناسب با این پرده عریض و کادر 70میلی‌متری است. نماهای باشکوهی که انبوه جمعیت در آن حضور دارند به لحاظ قاب‌بندی جزو نمونه‌های کلاسیک سینمای حماسی محسوب می‌شوند. اسپارتاکوس محصول دورانی است که هنوز نمایش فیلم‌ها از صفحه کوچک تلویزیون اهمیتی ندارد و قرار است فیلم‌ها بر پرده بزرگ دیده شوند.
طبیعی است که تماشای سکانس‌های عظیم اسپارتاکوس در قاب کوچک تلویزیون، عظمت حماسه‌ای که کوبریک آفریده را منعکس نکند. نماهای اکستریم لانگ‌شات (بسیار دور) فیلم در صفحه تلویزیون نمود چندانی ندارند، چون این فیلمی است که برای تماشا بر پرده سینما ساخته شده است. اگر قرار بود کوبریک در سال‌های بعد اسپارتاکوس را بسازد به احتمال قوی در دکوپاژش تغییراتی را لحاظ می کرد و از نماهای درشت بیشتری بهره می‌گرفت.
در همینه زمینه :
