آتش در خیمه عشایر

سپیده امیری/ کرمانشاه - خبرنگار
بالاتر از روستای گراوند روبه‌روی پمپ بنزین در جاده روانسر سیاهی قامت چادر‌های سوخته خودنمایی می‌کند. یخچال‌ها و کولرها در آتش سوخته‌اند. بوی سوختگی و جزغاله شدن احشام، مشام را به‌شدت آزار می‌دهد. حیوانات سوخته و خون ریخته شده آنها، صحنه‌ای بسیار دردناک برجای گذاشته است.

حادثه شب چهارم شهریور رخ داد. چادر عشایر در محور روانسر – کرمانشاه، روستای گراوند، به دلیل برخورد سیم برق دچار حریق شد و همه چادرها و وسایل زندگی عشایر در آتش سوخت. همچنین در این آتش‌سوزی ۳۸ دام تلف شدند. این ۱۵ خانوار عشایری با جمعیت ۶۰ نفر اهل چهارمحال و بختیاری و دزفول هستند که برای کار به بالاتر از روستای گراوند کوچ کرده‌اند.

همه چیز از دست رفت
مدینه مختاری، بانویی 40 ساله از اهالی چهارمحال و بختیاری، با چند بچه قد و ‌نیم قد، آثار به‌جامانده را با حسرت نگاه می‌کند و به همشهری می‌گوید: ما زندگی خیلی خوبی داشتیم. تمام خانه و کاشانه‌مان در چادر خلاصه می‌شد. ناگهان همه وسایلی که به‌سختی برای زندگی تهیه کرده بودیم در آتش سوخت. در لحظه حادثه به همراه همسر و فرزندانم برای کار به مزرعه رفته بودیم و حتی تلفن همراهمان را هم در چادر جا گذاشته بودیم.

مدینه ادامه می‌دهد: ما ۱۵ خانوار همگی با هم آشنا هستیم و نسبت فامیلی داریم. به جایی می‌رویم که کار باشد. برای جمع‌آوری محصولات کشاورزی به کرمانشاه آمدیم. پسرعمویم به همراه خانواده‌اش همراه ماست. حقوق کارگری کفاف زندگی‌اش را نمی‌داد. به همین خاطر چند گوسفند را به صورت امانی تهیه کرد تا با نگهداری از آنان و تولید محصولات لبنی کسب درآمد کند، اما همه گوسفندانش از بین رفتند و حالا خسارت زیادی به آنها تحمیل شده است.

جرقه سیم برق؛ عامل آتش‌سوزی
مدینه مختاری، بانوی کوچ‌نشین، ادامه می‌دهد: در زمان حادثه مردان حضور نداشتند. فقط یکی از مادران به همراه بچه خردسالش که کسالت داشت، در یکی از چادرها منتظر بازگشت ما بود که با مشاهده آتش از مهلکه فرار و تلفنی ما را مطلع کرد.

همسر مدینه می‌افزاید: برق را از کابل کنار روستا انتقال داده‌ایم و حدس می‌زنیم دلیل آتش‌سوزی جرقه زدن یکی از سیم‌های انتقال برق در اطراف کاه ‌و خوراک دام‌ها باشد. البته ما دامی نداریم تا دامپزشکی بررسی کند، اما بیمه برای دریافت فهرست خسارات مراجعه کرده است. وی می‌گوید: کوچ‌نشین هستیم و پیشه ما کارگری است. در فصول سرد از اواخر پاییز تا اواسط بهار در اصفهان و خوزستان هستیم، اما از اواخر بهار تا اواخر تابستان که با افزایش دما همراه است به غرب کشور به‌ویژه کرمانشاه می‌آییم و در زمین‌های کشاورزی کار می‌کنیم. کشاورزان اینجا سال‌هاست ما را می‌شناسند و زمین قابل کشت خود را به ما می‌سپارند.

بیمه نیستیم
مرد میانسالی که لهجه خوزستانی دارد هم خود را از آشنایان چادرنشینان معرفی می‌کند و به همشهری می‌گوید: بی‌اطلاعی چادرنشینان از خدمات و مزایای بیمه موجب شده است عده‌ای از آنها احشام خود را بیمه نکنند. عده‌ای هم فقط خطر سرقت احشام را در نظر می‌گیرند و ‌چون سرقت شامل تعهد بیمه‌گران نمی‌شود، احشام را که سرمایه مهم آنها محسوب می‌شود، بیمه نمی‌کنند و در چنین مواقعی دچار خسارات جبران‌ناپذیری می‌شوند.

غصه از دست دادن تجهیزات
محمد عبدی از خسارت‌دیدگانی است که غصه از دست دادن تجهیزاتش اجازه نداده خود و خانواده پرجمعیتش بخوابند. او می‌گوید: من و برادرم کارگر هستیم و از خوزستان مهاجرت کرده‌ایم و به شیوه عشایر زندگی می‌کنیم. در شهر خودمان کار نبود و نمی‌توانستیم امرارمعاش کنیم. در کرمانشاه روزانه ۷۰ هزار تومان برای جمع‌آوری سیب‌زمینی از صاحب‌کارمان دریافت می‌کنیم که مخارج زندگی‌مان را می‌دهد. در این آتش‌سوزی همه سرمایه زندگی مختصرمان نیز از بین رفته است.

حجم بالای خسارت به ۱۵ خانواده
فرماندار کرمانشاه و مدیر ستاد بحران استان به همشهری می‌گوید: حجم خسارت این ۱۵ خانوار بالاست. حتی مدارک هویتی این خانواده‌ها در آتش از بین رفته است. با ثبت احوال مذاکره شده تا مدارک المثنی برای آنها صادر شود. فضل‌الله رنجبر می‌افزاید: اداره دامپزشکی برای گزارش اولیه و دفن بهداشتی احشام اقداماتی انجام داده و مدیر کل کمیته امداد، مدیرکل اداره غله برای تحویل آرد و‌ پخت نان و مدیر کل امور عشایری نیز تا رسیدن این افراد به شرایط مناسب امدادرسانی می‌کنند.