محرومیت بانوان دونده نابینا از محل تمرین

فاطمه کاظمی/همدان - خبرنگار


 تیم دوومیدانی بانوان نابینای استان همدان در طول چند سال گذشته چند بار بر سکوی قهرمانی ایستاد و توانست رکورد کشوری را تغییر دهد، اما حتی از داشتن یک پیست برای تمرین محروم است؛ آن هم در شرایطی که پیست ورزشگاه قدس خالی است و می‌توان به‌راحتی در آن تمرین کرد. مسئولان این ورزشگاه فقط 2 روز در هفته آن هم ساعت 12 تا 2 بعدازظهر، یعنی در اوج گرما، حق تمرین در ورزشگاه قدس را به این بچه‌ها داده‌اند و در همین 2 روز هم برخورد مناسبی با آن‌ها نمی‌شود. این ورزشکاران حتی به دلیل مشکلات مالی از شرکت در مسابقات انتخابی تیم ‌ملی محروم شدند و شانس حضور در تیم‌ ملی را از دست دادند. آنها معتقدند مسئولان حمایتشان را از این ورزشکاران دریغ می‌کنند وگرنه این مشکلات به‌راحتی قابل حل است.  مربی تیم بانوان دوومیدانی‌کار نابینای استان می‌گوید: بچه‌های ما 7 روز هفته را تمرین می‌کنند، اما فقط 2 روز در هفته و آن هم ساعت 12 تا 2 بعدازظهر حق تمرین در ورزشگاه قدس را دارند و بقیه روزها را در کوچه و خیابان تمرین می‌کنند. این تیم چندی پیش در مسابقات قهرمانی کشور با اقتدار اول شد و تیم‌های استان‌های مطرح کشور را کنار زد و در بین 15 استانی که با امکانات کامل در این مسابقات شرکت کرده بودند، به مقام قهرمانی دست یافت.

اما نه تقدیری از آنها شد و نه استقبالی از آنها صورت گرفت. زهرا مرادی می‌افزاید: حتی بعد از بازگشت از مسابقات کشوری سرویس ایاب و ذهاب بچه‌ها هم به دلیل مشکلات مالی لغو شد و از 23 خرداد تا 23 مرداد با هزینه شخصی2 روز در هفته به این ورزشگاه رفت و آمد کردند، اما باز هم بیشتر از 2 روز به ما پیست برای تمرین ندادند. او در پاسخ به این سوال که چرا کسی پیگیر حل مشکلات نیست، توضیح می‌دهد: اداره تربیت بدنی باید پیگیر حل این مشکلات باشد، اما من شخصا 2 بار به مدیر کل ورزش و جوانان استان نامه نوشتم و حضوری به دفترش مراجعه کردم. ایشان گفت مشکلی برای تمرین بچه‌ها وجود ندارد، اما وقتی برای تمرین به ورزشگاه مراجعه کردیم، مربی تیم جانبازان و معلولان با این جمله که «کور که هستید کر هم شده‌اید؟!» بچه‌ها را از ورزشگاه بیرون کرد. اما ما به اعتبار صحبت محسن جهانشیر به این ورزشگاه آمده بودیم. مرادی می‌گوید: بعد از این ماجراها قرار بود بچه‌ها به مسابقات ساری اعزام شوند، اما صبح روزی که ساک‌ها را بسته و آماده اعزام بودیم، گفتند هیأت پول ندارد. آن هم در شرایطی که بچه‌ها 2 ماه در کوچه و خیابان تمرین کرده بودند و این مسابقات ورودی تیم ‌ملی محسوب می‌شد. بچه‌ها این شانس را هم از دست دادند. مربی تیم بانوان نابینای استان همدان ادامه می‌دهد: بعد از این همه مشکل، بچه‌ها مایوس شده‌اند و امیدشان را برای ادامه کار از دست داده‌اند.  مرادی معتقد است روزانه 2 ساعت تمرین آن هم در بدترین ساعت روز حق این بچه‌هاست، اما از آنها دریغ می‌شود.  این بانوی مربی می‌افزاید: شما می‌توانید عملکرد تیم‌های دوومیدانی سطح استان از جمله ناشنوایان، جانبازان و معلولان، بیماران خاص، پیوند اعضا و نابینایان را در 6 سال اخیر بررسی کنید تا متوجه شوید فقط تیم نابینایان به روی سکوی قهرمانی رفته‌ و بقیه حتی جزو 6 تیم برتر هم نشده‌اند. مربی تیم بانوان نابینای استان می‌گوید: ما هیچ‌چیز جز پیست تمرین از اداره کل ورزش و جوانان استان نمی‌خواهیم. هر جفت کفش تانا 400 هزار تومان و هر جفت کفش میخی 600 هزار تومان برای این بچه‌ها تمام می‌شود و 2 بار در سال باید کفش تهیه کنند که از جیب خود هزینه می‌کنند.

از سال گذشته تاکنون هیات با 150 هزار تومان از این بچه‌ها تقدیر کرده اما ما کسی نیستیم که دست جلوی مدیرکل ورزش و جوانان دراز کنیم و از او کمک مالی بخواهیم، ما فقط پیست برای تمرین می‌خواهیم. هرچند بضاعت مالی همه بچه‌ها نیز پایین است و با مشکلات مالی فراوان دست و پنجه نرم می‌کنیم.  مرادی در پاسخ به این سوال که در روزهایی که پیست را به شما نمی‌دهند، چه می‌کنند، توضیح می‌دهد: من بارها متوجه شده‌ام در تمام آن روزها فقط 2 نفر در این زمین تمرین می‌کنند و فقط به خاطر آن 2 نفر زمین را به ما نمی‌دهند. چه اشکالی دارد اینها کنار هم تمرین کنند؟