سریال انفجارهای ناشناس و سکوت دولت عراق

 باز هم انفجاری دیگر در عراق؛ کشوری که به‌نظر می‌رسد موج تازه‌ای از تحولات نظامی و امنیتی را پیش‌رو داشته باشد؛ آن‌هم درحالی‌که تنها 2سال از شکست کامل داعش گذشته است. این‌بار نوبت شهر بلد در استان صلاح‌الدین (85کیلومتری شمال بغداد) بود و پایگاه نظامی که گفته می‌شود زیر نظر گردان‌های حزب‌الله عراق و گروه جند الامام (از جمله شبه‌نظامیان حشد شعبی) بوده است. گزارش منابع محلی حاکی از خسارت‌های مالی گسترده‌ای است که در داخل پایگاه و همچنین مناطق مسکونی نزدیک به آن در اثر انفجار انبار سلاح به وقوع پیوسته است. همچون سایر انفجارهای پیشین باز هم سخن از پهپاد است و البته باز هم هیچ اطلاعاتی از عامل حمله در دست نیست. تمام اینها در کنار سکوت حاکمیت نسبت به انفجارها، جو سنگینی را در محافل سیاسی و رسانه‌ای عراق به‌وجود آورده است.
برای فهم شرایط کنونی عراق کافی است نگاهی به اظهارنظر اخیر سروه عبدالواحد، یکی از اعضای پارلمان این کشور بیندازیم: دولت پرواز هرگونه پرنده‌ای را بر فراز آسمان عراق بدون اجازه مستقیم نخست‌وزیر ممنوع کرده بود. پس چه‌کسی به پایگاه بلد حمله کرده؟ آیا این حمله با موافقت نخست‌وزیر صورت گرفته یا اصولا دولت از آنچه می‌گذرد بی‌خبر است اشاره عبدالواحد به فرمان عادل عبدالمهدی بعد از وقوع دومین انفجار ناشناس در عراق است؛ فرمانی که در آن بدون اشاره مستقیم به تحولات عجیب این روزهای عراق، حرکت هر شیء پرنده‌ای در آسمان این کشور بدون موافقت رئیس دولت ممنوع اعلام شد. اگرچه به‌نظر می‌رسد این فرمان هم قادر به جلوگیری از حملات پهپادی به مراکز نظامی حشد شعبی نبوده است. پیچیدگی این موقعیت به اندازه‌ای است که حتی نمایندگان فراکسیون فتح (شاخه سیاسی حشد شعبی) هم طی روزهای گذشته با انتشار بیانیه‌ای خواستار ارائه توضیح از سوی دولت درباره این انفجارها شده است. با این حال دولت عراق تاکنون سکوت را بر اتخاذ هر موضعی ترجیح داده؛ انتخابی که بیانگر شدت حساسیت این تحولات برای حاکمیت و امنیت ملی عراق است.

ردپای اسرائیل در انفجارهای عراق
در سایه سکوت منابع رسمی عراق، صدای منابع غیررسمی و رسانه‌های بین‌المللی درباره این انفجارها بهتر شنیده می‌شود؛ ازجمله گزارش روزنامه وال‌استریت‌ژورنال که به نقل از برخی منابع آگاه و همچنین بررسی قراین و شواهد مدعی شده رژیم صهیونیستی مسئول این حملات پهپادی به پایگاه‌های حشد شعبی در عراق است. درصورت صحت ادعای وال‌استریت‌ژورنال، این نخستین حملات اسرائیل به عراق از سال1981 و حمله به نیروگاه هسته‌ای این کشور به شمار می‌رود. در این گزارش با بررسی احتمال نقش داشتن داعش یا آمریکا در حملات پهپادی به پایگاه‌‎های حشد شعبی آمده: نیروهای داعش بدون شک فاقد چنین قدرتی هستند؛ مخصوصا با توجه به شرایط کنونی این گروه. از سوی دیگر آمریکا هم رسما هرگونه مشارکت در این حملات را رد کرده است، درحالی‌که روند تنش‌های این کشور با ایران نیز دلیل دیگری برای اجتناب از آغاز درگیری‌های نیابتی جدید با ایران در عراق به‌حساب می‌آید؛ کشوری که میزبان هزاران سرباز و ده‌ها پایگاه نظامی مهم آمریکا در خاورمیانه است.
این روزنامه در بخش دیگری از گزارش خود با مقایسه وضعیت نیروهای متحد ایران در سوریه و عراق می‌نویسد: روند انتقال گسترده تسلیحات استراتژیک از داخل عراق به سوریه و لبنان، بحرانی امنیتی برای اسرائیل به‌وجود آورده است. بر این اساس می‌توان انتظار داشت الگوی مشابهی از حملات اسرائیل علیه متحدان ایران در سوریه، این‌بار در عراق تکرار شود؛ الگویی که عراق را هم به میدان نبرد نیابتی ایران و اسرائیل وارد می‌کند.
در این میان، واکنش معنادار بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی به این تحولات نیز شائبه نقش اسرائیل در حملات را تقویت کرده است؛ او با تکرار ادعاهای همیشگی خود و بدون اشاره مستقیم به این موضوع گفت: ایرانی‌ها باید بدانند هیچ نقطه‌ای از خاورمیانه برای اقدمات ضد‌اسرائیلی امن نیست. آنها در بخش‌های مختلفی از منطقه برای ضربه به امنیت ما پایگاه‌های نظامی می‌سازند و ما هم به آنها پاسخ می‌دهیم.

از تل‌آویو تا بغداد
در این میان به‌نظر می‌رسد معادلات پیچیده انتخابات اسرائیل چندان با انفجارهای ناشناس اخیر عراق بی‌ارتباط نباشد. روزنامه العربی الجدید با بررسی آخرین تحولات این انتخابات نوشت: ائتلاف لیبرمن و بنی‌گانتز آخرین امیدهای نتانیاهو و حزب لیکود برای پیروزی در انتخابات مجدد اسرائیل را عملا از بین برده است؛ انتخاباتی که در اثر ناکامی نتانیاهو برای تشکیل اکثریت در پارلمان و آغاز به‌کار دولت تکرار شد.
به این ترتیب با مقایسه رابطه حملات هوایی اسرائیل به پایگاه‌های نظامی سوریه و وضعیت انتخابات این رژیم می‌توان حدس زد راهبرد صدور بحران به خارج برای عبور از بحران‌های داخلی، دست‌کم یکی از سیاست‌هایی است که نتانیاهو و حامیانش برای جلوگیری از شکست در انتخابات برگزیده‌اند. حال باید منتظر ماند و دید دولت عراق تا کجا می‌تواند به سیاست سکوت در مقابل رفتارهای نتانیاهو ادامه دهد؛ نخست‌وزیری که در صورت شکست در انتخابات، به‌احتمال زیاد راهی زندان خواهد شد.