افزایش بهره‌گیری از انرژی‌های تجدیدپذیر در اتحادیه اروپا

کشورهای عضو اتحادیه اروپا طی سال اخیر، 17درصد نیاز خود را از انرژی‌های تجدیدپذیر تامین کردند. این عدد را اداره آمار اتحادیه اروپا (Eurostat) 25ژانویه سال2018 اعلام کرده است.

انرژی‌های تجدیدپذیر شامل انرژی باد، انرژی خورشیدی، انرژی آبی، انرژی ناشی از جزر و مد، انرژی زمین‌گرمایی، سوخت‌های زیستی و انرژی‌های تجدیدپذیر از ضایعات هستند. سهم 17درصدی انرژی‌های تجدیدپذیر در سال اخیر، در حدود 2برابر سهم این منابع در سال2004 (8/5درصد) بوده است.

کشور سوئد با تامین بیش از نیمی از نیازهای خود به انرژی از منابع تجدیدپذیر (با سهم 53/8درصد) طی سال اخیر، با اختلاف نسبت به سایر کشورها در رتبه اول قرار داشته است. پس از آن کشورهای فنلاند (38/7درصد)، لتونی (37/2درصد)، اتریش (33/5درصد) و دانمارک (32/2درصد) در رتبه‌های بعدی استفاده از سوخت‌های پاک قرار گرفته‌اند و لوکزامبورگ (5/4درصد) و مالت و هلند (هر دو 6درصد) کمترین سهم استفاده از سوخت‌های تجدیدپذیر را داشته‌اند. اتحادیه اروپا در نظر دارد که تا سال2020 به سهم حداقل 20درصدی استفاده از منابع تجدیدپذیر دست یابد و این میزان را تا سال2030 به حداقل 27درصد افزایش دهد.

هم‌اکنون برخی از کشورهای اتحادیه اروپا (بلغارستان، جمهوری چک، دانمارک، استونی، کرواسی، ایتالیا، لیتوانی، مجارستان، رومانی، فنلاند، سوئد و اتریش) به سطح مورد نظر برای تحقق اهداف ملی خود در سال2020 دست‌یافته‌اند؛ با این‌ حال، کشورهایی چون هلند، فرانسه، ایرلند، انگلستان و لوکزامبورگ تا دستیابی به اهداف تعیین‌شده برای استفاده از سوخت‌های پاک تا سال2020، فاصله ‌دارند.

در بخش حمل‌ونقل، هدف‌گذاری اتحادیه اروپا برای سهم انرژی تجدیدپذیر (ازجمله سوخت‌های زیستی مایع، هیدروژن، بیومتانول، الکتریسیته و...) دستیابی به سهم یک درصدی تا سال2020 است. هم‌اکنون میانگین سهم استفاده از انرژی منابع تجدیدپذیر در بخش حمل‌ونقل از 1/4درصد در سال2004 به 7/1درصد در سال اخیر افزایش یافته است. سهم نسبی استفاده از انرژی تجدیدپذیر در بخش حمل‌ونقل بین کشورهای عضو اتحادیه اروپا متفاوت بوده و از 30/3درصد در سوئد و 10/6درصد در اتریش به کمتر از 2درصد در کرواسی، یونان، اسلوونی و استونی نیز می‌رسد. عمده‌ترین منبع انرژی تجدیدپذیر در بخش حمل‌ونقل، سوخت‌های زیستی مایع هستند و با توجه به اهداف‌گذاری تعیین‌شده تا سال2020، تولید سوخت‌های زیستی مایع در اتحادیه اروپا به‌ طور قابل توجهی افزایش یافته است.

در ایران نیز بیشترین زمینه استفاده از این نوع انرژی به سمت نیروگاه‌های برقابی سوق یافته است. این نیروگاه‌ها، انرژی مورد نیاز خود را از انرژی پتانسیل آب پشت سدها تأمین می‌کنند. در این حالت انرژی تولیدی از آب به حجم آب پشت سد و اختلاف ارتفاع بین منبع و محل خروج آب سد وابسته‌است. برخی نیروگاه‌های آبی هم که تعداد آنها در ایران زیاد نیست از انرژی جنبشی آب جاری استفاده می‌کنند. در این دسته از نیروگاه‌ها نیازی به احداث سد نیست و توربین این نیروگاه‌ها شبیه یک چرخ آبی عمل می‌کند. این نوع استفاده از انرژی، شاخه نسبتا جدیدی از علم است.