بازگشت پرنده‌های روسی؛ رؤیا یا کابوس

خبر: مجید کیانپور، عضو کمیسیون عمران مجلس می‌گوید: در شرایط تحریم، برای نوسازی ناوگان هوایی 2گزینه وجود دارد؛ یا باید هواپیماهای دست‌دوم اروپایی خرید یا با چراغ سبز به ورود هواپیماهای روسی، کمبودهای این صنعت را رفع کرد اما قطعاً میان این دو گزینه، اولویت خرید با هواپیماهای دست‌دوم خواهد بود.

  نقد: پس از امضای برجام، صنعت هوایی ایران می‌رفت تا با خرید تعداد بی‌سابقه‌ای هواپیمای مدرن، برای پس گرفتن جایگاه خود در صنعت هوایی جهان دورخیز کند اما برجام در میانه راه با شیطنت آمریکا به مشکل برخورد و به‌ناچار ایران و شرکت‌های طرف قرارداد فروش هواپیما نیز قراردادها را به بایگانی سپردند. اگر از انتقادهایی که برخی به این قراردادها داشتند، بگذریم، یکی از اتفاقات قابل‌توجه در زمان شکست خرید ایران از ایرباس و بوئینگ، بازارگرمی‌هایی بود که گاه‌وبیگاه برای خرید هواپیمای سوخوی روسیه می‌شد و چندین بار حتی خبر ابراز علاقه‌مندی ایرلاین‌های ایرانی به خرید جت مسافری روسیه یعنی سوخو 100هم منتشر شد اما در عمل هیچ اتفاقی این خبرها را تأیید نکرد. حتی وقتی شرکت سوخو یک فروند از این جت مسافربری را از نمایشگاه هوایی سنگاپور به فرودگاه مهرآباد تهران فرستاد تا ایرلاین‌ها از نزدیک با این جت آشنا شوند بازهم علاقه قابل‌توجهی برای خرید این هواپیما ایجاد نشد زیرا به عقیده کارشناسان، صنعت هوایی ایران، جت سوخو 100روسیه هنوز آنگونه که باید در ایرلاین‌های جهانی فعالیت نکرده و به‌جز معدود کشورهای نزدیک به روسیه هیچ ایرلاینی حاضر به پذیرش این پرنده نشده، پس ورود آن به صنعت هوایی ایران نیز می‌تواند به‌عنوان یک ریسک محسوب شود به‌خصوص که سابقه پرنده‌های روسی در آسمان ایران هم تعریفی ندارد. از جنبه‌های دیگر نیز خرید سوخوی روسیه توجیهی ندارد زیرا از یک‌سو محاسبه هزینه هر صندلی پرواز با هواپیماهای غربی به‌مراتب از هزینه هواپیماهای روسی پایین‌تر است و از سوی دیگر کادر تعمیر و نگهداری ایرلاین‌های ایرانی نیز با صنعت هواپیمایی غربی آشنایی دارد. علاوه بر همه اینها روس‌ها در جریان پرواز توپولف‌ها در فضای ایران، کمترین میزان همکاری را در تأمین قطعه و ارائه خدمات با ایرلاین‌های ایرانی داشتند و درصورت تکرار چنین رویکردی در ماجرای خرید سوخو 100، ایرلاین‌های ایرانی با مشکل بزرگی در نگهداری پرنده‌های روسی مواجه خواهند شد.